သူမ်ားေတြ ဘာေလာ့ ဘေလာ့နဲ႔ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ...
ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့...စိတ္ကိုမ၀င္စားခဲ့ပါဘူး..
ညီမေလးကဘယ္ဘေလာ့...ဘယ္ဘေလာ့သြားၾကည့္ပါ့လား...လို႔ဆိုလာရင္..
အာ....ငါမသြားခ်င္ပါဘူး..ပ်င္းတယ္...လို႔ေျပာေနက်...
သူငယ္ခ်င္းေတြက...ငါ့ဘေလာ့လာလည္စမ္းပါလို႔ဆိုရင္...
ဘာလို႔လာလည္ရမွာလဲ...မလာခ်င္ပါဘူးလို႔ျငင္းျမဲ.....
တစ္ေန႔..ဆရာဦးတင္မိုးရဲ႕ကဗ်ာေလးကိုဖိုရမ္တစ္ခုက မိုးမခဘေလာ့မွကူးယူပါသည္လို႔ဆိုတာနဲ႔...
အဲ့ဒီကေျခရာခံလို႔...မိုးမခက မိုးခ်ိဳသင္းဘေလာ့ကကူးယူတယ္လို႔ဆိုျပန္ပါတယ္...
အဲ့တုန္းက မိုးခ်ိဳသင္းဆိုတာ ဘယ္သူမွန္းမသိခဲ့ရိုးအမွန္ပါ...
မိုးခ်ိဳသင္းဘေလာ့က အဲ့ေန႔က မွတ္မွတ္ယယ ရီယိုဟြန္ဒိုင္ တကၠသိုလ္အေၾကာင္းေရးတာ...
ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲေႏြးေထြးသြားပါတယ္...
ဒါေပမယ့္..အဲ့အခ်ိန္ထိ ဆရာဦးတင္မိုးကိုဆိုလိုမွန္းမသိေသးဘူး...
တျခားပို႔စ္ေတြလိုက္ဖတ္ေတာ့မွပဲေရလည္ေတာ့တယ္...
အဲ့ဒီကေန...မတန္ခူး။မဇနိ။မနုစံတို႔ရဲ႕ comments ေတြနဲ့ရင္းနွီးေနခဲ့ပါတယ္...
အခုေတာ့.....
ဘေလာ့ေရာဂါစြဲကပ္သြားပါျပီ...(ဟီဟိ)
ကြ်န္ေတာ့္ေန့ရက္ေတြအတြက္`` မရွိမျဖစ္ဘေလာ့`` ျဖစ္လို႔ေနပါျပီ...