ပုဇြန္ ခရုဆီေၾကာ္..


ငပ်င္းလုပ္ေနတာ ရက္ေတာ္ေတာ္ၾကာပါျပီ..
ဒီေန႔ ခ်က္စားတဲ့ ဟင္းေလး တင္လိုက္ပါတယ္..




လတ္ဆတ္တဲ့ ပုဇြန္( အရွင္ဆိုပိုေကာင္းပါတယ္)ကို နွဳတ္ခမ္းေမႊးျဖတ္..ေျခေထာက္ေတြျဖတ္ထားေပးပါ..


ၾကက္သြန္နီ..ျငဳပ္သီးစိမ္း နဲ႔ ၾကက္သြန္ျမိတ္ လွီးျပီး အသင့္ျပင္ထားပါ..


ဆီအနည္းငယ္နဲ႔ ေၾကာ္ေပးပါ..


ၾကက္သြန္နီ နဲနဲ ႏြမ္းလာရင္ ပုဇြန္ထည့္ပါ..
ခရုဆီ...ၾကာညို႔အငန္(ပဲငံျပာရည္အၾကည္) နဲ႔ ငရုတ္ေကာင္းအၾကမ္းမွုန္႔ ထည့္ေပးပါ..
(အဆင္ေျပရင္)ဆန္အရက္ နဲနဲ ထည့္ေပးပါ..


၃ မိနစ္ေလာက္ေမႊျပီးရင္ သံုးေဆာင္နိုင္ပါျပီ..

သီခ်င္း


張三的歌


作詞:張子石  作曲:李壽全  

我要帶你到處去飛翔 

မင္းကို ေခၚျပီး ေနရာအနွံ႔ ပ်ံသန္း ခ်င္ပါတယ္..

走遍世界各地去觀賞

ကမၻာ့အနွံ႔ဆီ...

沒有煩惱沒有那悲傷 

စိတ္ရွုပ္စရာေတြ...၀မ္းနည္းစရာေတြ မရွိတဲ့...

自由自在身心多開朗

လြတ္လပ္တဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြနဲ႔...

忘掉痛苦忘掉那地方 

နာက်င္ျခင္းေတြနဲ႔ အဲဒီေနရာေလးကိုေမ့ပစ္ဖို႔....

我們一起啟程去流浪

တို႔ေတြ တူတူ သြားၾကမယ္ေလ...

雖然沒有華廈美衣裳 
(ခုသြားမယ့္ေနရာေလးက)
မိုးပ်ံတိုက္တာေတြ ..လွပတဲ့ အ၀တ္အစားေတြ မရွိေပမယ့္...

但是心裡充滿著希望

ရင္ထဲမွာေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔...

我們要飛到那遙遠地方看一看 

တို႔ေတြ အဲဒီေနရာေလးထိ သြားၾကရေအာင္....

這世界並非那麼淒涼

ဒီကမၻာၾကီးဟာ...ထင္သေလာက္ အေျခအေန မဆိုးေလာက္ေသးပါဘူး....

我們要飛到那遙遠地方望一望 

တို႔ေတြ သြားၾကစို႔...အဲဒီ ..ဟိုးး အေ၀းက ေနရာေလးကို...

這世界還是一片的光亮

အဲ့ဒီေနရာေလးက ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း အလင္းတန္းေတြနဲ႔..
ရွိေနမွာပါ....။။



(ဘာသာျပန္တာ အားမရပါဘူး...
အနီးစပ္ဆံုး ျပန္ေပးလိုက္ပါတယ္..)

ထဘီဖာ လိုပါေသးရဲ႕ ။တဘက္ဖာလိုပါေသးရဲ႕။ဘီးနွင့္မွန္ လိုပါေသးရဲ႔(၂)

ထဘီဖာ လိုပါေသးရဲ႕
တဘက္ဖာ လိုပါေသးရဲ႕
ဘီးနွင့္မွန္ လိုပါေသးရဲ႔

ေန၀င္းျမင့္
(ဆယ့္နွစ္ၾကိဳး ၀တၳဳတိုမ်ား
၁၉၉၂ အမ်ိဳးသားစာေပဆုရ)


မက်င္လွဆံုးျပီးလို႔ ေလးနွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ကိုတက္ရိုး မိန္းမထပ္ယူတယ္။။ သက္ကယ္တန္းကပါပဲ။။
ေဆြၾကီးမ်ိဳးၾကီးထဲကပါ။။ မျငိမ္းတဲ့ ။။ မျငိမ္းက အပ်ိဳစစ္စစ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။။ မုဆိုးမ။ သူ႕အရင္ေယာက်ၤား
က အေပါင္ဆိုင္ ဖြင့္ထားတဲ့ တရုတ္ ကိုက်င္မွိန္ ။ ေရႊေလး ေငြေလးနဲ႔ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာပါပဲ ။။ ကိုက်င္မွိန္
နဲ႔ ကေလးမရဘူး။။ အေပါင္ဆိုင္တရုတ္ဆံုးေတာ့ က်ီးၾကည့္ေၾကာင္ၾကည့္ ျဖစ္ေနတုန္း သူၾကီးကိုတက္ရိုး
က ေကာက္ယူလိုက္တာ။ အေပါင္ဆိုင္ တရုတ္နဲ႔ ကေလးမေမြးတဲ့ မျငိမ္းက သူၾကီးကိုတက္ရိုးနဲ႔က်ေတာ့ ေမြးလိုက္
တာမွ ရွင္ေမြးလြန္းျဖစ္ေရာ။ ။ ဆယ့္တစ္ေယာက္ေတာင္ (ဒါေတာင္မွ ၾကားထဲမွာ နွစ္ေယာက္ပ်က္က်ေသးတယ္)
ကိုတက္ရိုးရဲ႔ အရင္မယားကရတဲ့ သားသမီးေတြနဲ႔က အဆင္မေျပေတာ့ ၀ိုင္းထဲမွာ အိမ္သပ္သပ္ ေဆာက္ျပီးထားတယ္။။

အရင္မယားက သားသမီးေတြနဲ႔ မျငိမ္းနဲ႔သာ အဆင္မေျပတာ။ ကေလးေတြခ်င္းက်ေတာ့ အဆင္ကိုေျပလို႔ ခ်စ္ၾက
တယ္။။ ကိုတက္ရိုးကလည္း မျငိမ္းမို႔ မ်က္နွာသာမေပးဘူး ။အရင္ သားသမီးေတြမို႔လို႔လည္း ဦးစားမေပးဘူး။
မွ်မွ်တတပဲ။။

ျခံ၀ိုင္းၾကီးထဲ စပါးက်ီ ။ပဲက်ီ ၾကီးၾကီးေဆာက္ျပီး ရလာတဲ့ စပါး ။ပဲ ။ နွမ္းေလွာင္ထားတာပဲ ။။ မ်ိဳးခ်န္စရာရွိတာ ခ်န္။
ေရာင္းစရာရွိတာ ေရာင္း။ စားဖို႔ သိမ္းတာသိမ္းနဲ႔ ရသမွ် တစ္စုတစ္စည္းတည္း ထားတာပါပဲ။။

ကိုတက္ရိုး အသက္ေျခာက္ဆယ္ ေတာ္ေတာ္ေက်ာ္လာေတာ့ သူၾကီးအလုပ္ စိတ္ကုန္လာတယ္။။ အသက္ကလည္း
ရလာျပီ။ လယ္ေတြ ေခ်ာင္းေတြကလည္း ရွိေသးတယ္။။ ရြာကိစၥတိုင္းကို ထစ္ခနဲဆို သူမသြားနိုင္တာလည္းပါတယ္။
ဆိုင္ရာဆိုင္ရာနဲ႔ ညွိႏွဳိင္းေပးကမ္းျပီး သူ႔သားငမွင္ကို သူၾကီးရာထူးအပ္ျပီး သူက နားတယ္။။ ေသွ်ာင္တေစာင္းနဲ႔ သူၾကီး
ကိုတက္ရိုးေနရာမွာ ဘိုေကေနာက္ျမင့္နဲ႔ သူၾကီး ဦးမွင္ေျပာင္းတာကလႊဲရင္ သက္ကယ္တန္းရြာက သူၾကီးအေျပာင္း
အလဲကို သိေတာင ္မသိလိုက္ၾကဘူး။။ တစ္ေန႔လုပ္မွ တစ္ေန႔စားရတ ဲ့ရြာကေလးမွာ သူၾကီးအေျပာင္းအလဲကို သိပ္ဂရုစိုက္
ေနၾကတာလည္း မဟုတ္ဘူး။။


တစ္ေန႔ ငမွင္သူၾကီးျဖစ္မယ္ဆိုတာ ၾကိဳသိေနၾကေတာ့လည္း အသြားမပ်က္ ။အစားမပ်က္ပါပဲ ။။ ကိုမွင္ သူၾကီး
ျဖစ္လို႔မွ မၾကာေသးဘူး။ သူ႔အေဖ သူၾကီးေဟာင္း ကိုတက္ရိုးရဲ႔ ေနာက္မယား မျငိမ္းေသျပန္ေရာ။။ မျငိမ္းေသေတာ့
သူၾကီးေဟာင္း ကိုတက္ရိုးကခုနွစ္ဆယ္ကို သံုးနွစ္စြန္းေနျပီ ။။ လယ္ေလး ကိုင္းေလးလည္း ကြပ္ကဲရေသးတယ္။။
ရပ္မွဳ ရြာမွဳကလည္း တစ္ဖက္ ။ ညီအစ္ကို ေမာင္နွမေတြအေရးက တစ္ဖက္နဲ႔ ဂ်င္ေျခကိုလည္လို႔ ။။


ညီအစ္ကိုေမာင္နွမေတြကို အိမ္ေစာင့္ခ်သင့္သူခ်။။ ေက်ာင္းထားဖို႔ ျမို႔ကို ပို႔သင့္သူပို႔ ။။ လယ္ထဲကိုင္းထဲ ဆင္း
ခိုင္းသင့္တဲ့သူကို ဆင္းခိုင္း လုပ္ေနတုန္းမွာပဲ သူၾကီးေဟာင္း ကိုတက္ရိုးက ပုတီးကေလး လည္ပင္းဆြဲျပီး ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း
သြားသြားေနတာ ေန႔တိုင္း ။။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသြားတဲ့လမ္းမွာ ရီးေပါက္စတို႔ သက္ကယ္ပ်စ္တဲ့ တဲၾကီးရွိတယ္။။
ဟိုရြာသည္ရြာက မိန္းကေလး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ရီးေပါက္စတို႔ အိမ္မွာေနရင္း သက္ကယ္ပ်စ္ၾကတယ္။။
အဲဒီအထဲမွာ ဖလံက်င္းက မျမသင္ လည္း ပါတယ္။။ အိမ္ေရွ႔ ျဖတ္ျဖတ္သြားတဲ့ သူၾကီးေဟာင္း ကိုတက္ရိုးကို
ရီးေပါက္စက ` `အိမ္မ်ားလဲ ၀င္ပါဦး သူၾကီၚရဲ႔ ။ ၀င္ေကာင္းပါတယ္ ´´ ဘာညာဆိုေတာ့ သူၾကီးလည္း ၀င္ျဖစ္ေရာ။။
၀င္ရင္း ၀င္ရင္းကပဲ သူၾကီးေဟာင္း ကိုတက္ရိုး မိန္းမလိုခ်င္လာေရာ ။။ ဒါကို ရီးေပါက္စက သိတယ္ ။။ ရီးေပါက္စက
ဒါတင္ကို သိတာမဟုတ္ဘူး။။ သူၾကီးေဟာင္းရဲ႕ လယ္ေတြ ေခ်ာင္းေတြကိုလည္း သိတယ္။။ အရင္မယားေတြက
က်န္ရစ္တဲ့ ၾကံဆစ္လက္ေကာက္ေတြ ပန္းတစ္လိမ္ နန္းတစ္လိမ္ ဘယက္ေတြ ။ အမ္စီၾကိဳးေတြကိုလည္း သိတယ္။။
ေသတၱာနဲ႔ နွစ္လံုးေလာက္ က်န္ရစ္တဲ့ ထဘီေတြ အ၀တ္အစားေတြကိုလည္း သိေတာ့ မျမသင္ကေလးနဲ႔
ေအာင္သြယ္တယ္ ။။ ေအာင္သြယ္ခေလးစားလိုက္ နားေလးခ်လိုက္နဲ႔ နွစ္နွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ မဂၤလာေဆာင္
ဖို႔ ရက္သတ္မွတ္ တဲ့အထိ ျဖစ္လာတယ္။။ ပထမေတာ့ မျမသင္က ျငင္းတယ္ ။။ ခုနွစ္အိုက်ား ရွစ္အိုက်ားၾကီး
မယူခ်င္ေပါင္တဲ့ ။။


ေနာက္ေတာ့ ရီးေပါက္စလည္း အပို႔ေကာင္း ။မျမသင္မိဘမ်ားကလည္း သည္သတင္းၾကားေတာ့ တြန္း။ ၾကာေတာ့
မျမသင္ အင္း လိုက္ရတယ္ဆိုပါေတာ့ ။။


အဲဒီမွာတင္ သူၾကီးေဟာင္း ကိုတက္ရိုးနဲ႔ ဖလံက်င္းသူ မျမသင္ မဂၤလာေဆာင္ေတာ့မယ္ဆိုတဲ့သတင္း ထြက္လာလိုက္
တာ ပဒူအံု တုတ္နဲ႔ထိုးလိုက္သလိုပဲ။။


( ၃ )



မဂၤလာေဆာင္မယ့္ အၾကိဳညက မ႑ပ္ထဲမွာ ေအာက္လင္းဓာတ္မီးေတြဆိုတာ ထိန္လို႔ ။။ မေကြးကို
တက္ငွားတာ ဓာတ္မီးဖိုးကခ်ည္း တစ္ရာေလာက္က်တယ္။။ ခ်က္တဲ့လူက ခ်က္ ျပဳပ္တဲ့လူက ျပဳပ္ေပါ့။။
သူၾကီးကိုမွင္ မ်က္နွာနဲ႔ ဟိုရြာသည္ရြာက လာပို႔တဲ့ ၀က္တို႔ ၾကက္တို႔ဆိုတာ ေဖာခ်င္းပဲ ။။ အရက္ဆိုတာကေတာ့
မေျပာနဲ႔ေတာ့ ပလပ္စတစ္ပံုးၾကီးေတြနဲ႔ တည္ထားတာ ။ ေသာက္စမ္း ၾကိဳက္သေလာက္။။


ရြာက တီး၀ိုင္းကလည္း ရသမွ်သီခ်င္းေတြနဲ႔ ဧည့္ခံလို႔ ။။ သူၾကီးေဟာင္း ကိုတက္ရိုးကေတာ့ တစ္ခါမွ
ထုတ္မေပါင္းဖူးတဲ့ ပန္းနုေသြး မဂၤလာေရာင္ေခါင္းေပါင္း နွစ္ပတ္ေက်ာ့ေလးနဲ႔ တကယ့္ ကာလသားေလး
က်ေနေတာ့တာ ။။ လည္ကတံုးအကၤ်ီလွ်ာဖတ္လတ္မွာ ေရႊသီးဆိုတာ တစ္လံုးတစ္လံုးကို မွည္က်ည္းေစ့
ေလာက္ရွိတယ္ ။။ တစ္ခ်က္မွလည္း ဣေျႏၵမရဘူး ။။ ရပ္မိရပ္ဖေတြထိုင္တဲ့ လူၾကီး၀ိုင္းပဲ ၀င္ထိုင္ရေတာ့
မလိုလို ။ ကာလသား တီး၀ိုင္းထဲ၀င္ျပီး ေမတၱာသေတၱာ အနေႏၱာ ျမတ္ရွင္ေစာ ေဟာၾကားကာရယ္ပဲ ဟဲရေတာ့
မလိုလိုနဲ႔ ။။

သူၾကီး ကိုမွင္ကေတာ့ ဖေအသတို႔သားကို ၾကည့္ရင္းက ျပံဳးျပံဳးၾကီး ။။ မျငိမ္းနဲ႔ရတဲ့ကေလးေတြကလည္း
သူတို႔အေဖ အိုၾကီးအိုမကို ၾကည့္ျပီး ရွက္တဲ့လူကရွက္လို႔ ။ မူးတဲ့သူက မူးလို႔ ။။ ေပ်ာ္တဲ့လူက ေပ်ာ္လို႔ ။။
မျမသင္ကိုေတာ့ မေတြ႔ရဘူး ။ရွက္လို႔ပဲလား ညြတ္ေနေအာင္ဆင္ထားတဲ့ ေရႊေတြနဲ႔ မေနတတ္ မထိုင္တတ္
လို႔လား မသိဘူး ။။ မၭပ္ထဲကို တစ္ခါမွ မလာဘူး။။ တခ်ိဳ႔ကလည္း ရီးေပါက္စတို႔အိမ္မွာ ငိုေနလိုက္တာ ရွိုက္ၾကီး
ငင္ၾကီးတဲ့ ။။ တခ်ိဳ႔ကလည္း မဟုတ္ပါဘူးတဲ့ ။။ သင္းၾကဴၾကဴေပါင္ဒါေလးလိမ္းလိုက္ ။သီခ်င္းေလး ညည္းလိုက္
နဲ႔ပါတဲ့ ။။


ခက္တာက မျမသင္ရဲ႔ အေဖနဲ႔အေမပဲ။။ သူၾကီးေဟာင္းရဲ႔ ေယာကၡမသာ ေျပာရတယ္။။ သမက္က သူတို႔ထက္
ၾကီးေနေတာ့ သားပဲေခၚရမွာလား ။သူၾကီးလို႔ လြယ္လြယ္ေခၚရမွာလား မေ၀ခြဲတတ္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။။ ကိုတက္ရိုး
ကလည္း ေယာကၡမေတြကို ေခၚရင္ ဒီမယ္တဲ့ ။။

ေနာက္တစ္ေန႔ မိုးလင္းလို႔ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း မဂၤလာဆြမ္းအုပ္ပို႔ျပီးတာနဲ႔ရြာက ရြာမိရြာဖေတြ ထမင္းေကြ်းဖို႔
စီစဥ္တယ္။။ ထမင္းမေကြ်းခင္ ဟိုဘက္ဒီဘက္ ေဆြမ်ိဳးမိဘေတြ ။လူၾကီးသူမေတြ ေခါင္းရင္းဘက္ တန္းစီထိုင္ျပီး
သတို႔သမီး ။ သတို႔သား မဂၤလာစကားေျပာမယ္လုပ္ေတာ့ မျမသင္နဲ႔ ကိုတက္ရိုးက ပီဘိက်ံဳ႔က်ံဳ႔ကေလးထိုင္လို႔။
မျမသင္ကေတာ့ စံပယ္ပြင့္ေတြ ေ၀ေနေအာင္ပန္ထားတယ္။။ မ်က္ႏွာကလည္း ပန္းေသြးထေနလိုက္တာ ရဲလို႔။
ေခင္းကလည္း ငံု႔ထားလိုက္တာ ဇက္က်ိဳးတာကမွ လွဳပ္လိမ့္ဦးမယ္။။ မိန္းမသံုးေယာက္နဲ႔ မဂၤလာေဆာင္ဖူးသြားျပီ
ျဖစ္တဲ့ ကိုတက္ရိုးကေတာ့ ရွိုးတိုးရွန္႔တန္႔ေတာ့ မျဖစ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ရွက္ေတာ့လည္း ရွက္တာပါပဲ။။
သူ႔သေဘာအတိုင္းဆို မဂၤလာေဆာင္ဖို႔ စိတ္မကူးဘူး ။သည္အတိုင္း ေပါင္းလိုက္ရံုတြက္ထားတာ။။ ဒါေပမယ့္
မျမသင္ဘက္က လက္မခံဘူး။။ သူ႔သမီးအပ်ိဳႏုႏုထြတ္ထြတ္ကို မဂၤလာေဆာင္ယူရမယ္ဆိုလို႔သာကိုး။။


မျမသင္ရဲ႕ မိဘနွစ္ပါးနဲ႔ ရပ္မိရပ္ဖေတြ သူ႔သား သူၾကီး ကိုမွင္တို႔ ေခါင္းရင္းခန္းေနရာ ၀င္ယူေတာ့
လာသမွ်ဧည့္သည္ေတြကလည္း အထူးအဆန္းျဖစ္လို႔ ။ ျျငိမ္လို႔ ။ ျပံဳးလို႔ ။ဒါေပမယ့္ မဂၤလာစကားကို
ဘယ္သူက စေျပာမယ္ဆိုတာ ညွိမထားေတာ့ တိတ္ဆိတ္ေနလိုက္တာ အၾကာၾကီး ။။တစ္ေအာင့္ေနေတာ့မွ
ရြာက စက္ပိုင္ဦးဘရွင္က....
``ေမာင္မွင္ မင္းက ရြာမွာသူၾကီးပဲ။မင္းက စေျပာကြာ´`တဲ့

ကိုမွင္က ဘယ္လိုမွ ေမွ်ာ္လင့္ထားတာမဟုတ္ဘူး။။သူစကားေျပာရမယ္လို႔လည္း မထင္ထားဘူး။။
ေျပာလည္းမေျပာသင့္ဘူးလို႔ တြက္ထားတာကိုး။ဒါေၾကာင့္ ဦးဘရွင္က ေျပာခိုင္းေတာ့ တြန္႔သြားတယ္။။

``ဟာ...မဟုတ္တာ။ဘၾကီးရွင္ပဲ ေျပာပါဗ်ာ´´

´´ေအးပါ တို႔လဲေျပာမွာပါ ။ဟိုဘက္ဒီဘက္မိဘမ်ားကလဲ ေျပာရမွာေလ ။။မင္းက
အေဖဘက္က လူၾကီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ေရာ ရြာက သူၾကီးအေနနဲ႔ပါ မင္းစေျပာမွ တင့္တယ္မွာေပါ့´´

အဲဒီေတာ့ ရြာကလူေတြကလည္း စိတ္၀င္စားလာၾကတယ္။။ ကိုမွင္ကေတာ့ ေခြ်းေတြသံေတြေတာင္
ထြက္လာတယ္လို႔ထင္တယ္။ သူ႔ေရွ႔က ဖလားစံု ကြမ္းအစ္ၾကီးထဲက ကြမ္းသီးတစ္ဖတ္ ေကာက္၀ါးထည့္
ျပီး အေၾကာၾကီးေနေတာ့မွ.......

` အဟမ္း.........´

ေခ်ာင္းမဟန္႔ခ်င္ဘဲ ဟန္႔ေတာ့ လူေတြက တေ၀ါေ၀ါ စကားေျပာေနၾကတာ ျငိမ္သြားတယ္။။

`အေဖနဲ႔ အဲ......အေဖနဲ႔ေပါ့ေလ မျမသင္နဲ႔ ` ကိုမွင္က ဆက္ေျပာလို႔ မရသလို ရပ္သြားတယ္။။
ကြမ္းသီးတစ္ဖတ္ ထပ္နွိဳက္တယ္။။ ၀ါးတယ္။ မဆီမဆိုင္ ေရေႏြးၾကမ္းတစ္ပန္းကန္ငွဲ႔တယ္။။

` အေဖနဲ႔ မျမသင္ ဘာသာဘာ၀ ထိမ္းျမားၾကလို႔ မဂၤလာစကားေျပာပါဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔
ဗုဒၶဘာသာမွာရွိတယ္....ပုဆိုးတန္းတင္ အၾကင္လင္မယားတဲ့...အဟမ္း....အေရွႊခုနွစ္အိမ္ အေနာက္ခုနွစ္အိမ္
သိၾကလို႔ ျမန္မာထံုးစံ ကန္ေတာ့ပြဲနွင့္ ကြမ္းေဆး လက္ဖက္နဲ႔ ဧည့္ခံလို႔ လင္မယားအရာ
ေျမာက္ျပီဆိုတာနဲ႔......

ကိုမွင္က ငွဲ႔ထားတဲ့ ေရေႏြးၾကမ္းပန္းကန္ကို ယူျပီး ရႊက္ခနဲ ေသာက္တယ္ ။။သူၾကီးေဟာင္း ကိုတက္ရိုး
ကေတာ့ သူ႔သား ကိုမွင္ကို မ်က္ေထာက္နီၾကီးနဲ႔ ၾကည့္ေနတယ္။။ လူေတြက ရယ္ခ်င္ေပမယ့္ မရယ္ဘဲ
တင္းထားတဲ့ရုပ္ေတြနဲ႔။။ ကိုမွင္ကလည္း သူ႔စကား အျမီးအေမာက္ မတည့္တာ သူ႕ဟာသူ သိတယ္။။
ဘာဆက္ေျပာရမွန္းလည္း မသိဘူး ခဏေနေတာ့မွ

`အဲဒီေတာ့ကာ မျမသင္ကလဲ မယား၀တၱရား ငါးပါးနဲ႔တူတယ္....အဲဒါရွိတယ္။
အေဖကလဲ လင့္၀တၱရား ငါးပါးနဲ႔အညီ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ၾကင္ၾကင္နာနာနဲ႔ေနာ္ဗ်ာ။
ရသမွ် ဥစၥာလဲ တူအမွ် ။ရသမွ် ကုသိုလ္လဲ တူအမွ်ဆိုသလို အဲ........ဆိုသလို မျမသင္ကလဲ ကိုယ့္လင္သား
ကို လင္သားလို အစ္ကိုလို.....အေဖလို ဆက္ဆံရမယ္ ။အေဖကလဲ ဒီလိုပဲေနာ္ ။အေဖကလဲ ခါတိုင္းလို မိုက္နဲ႔ေတာ့´


သူၾကီးေဟာင္း ကိုတက္ရိုးက သူ႔သားကိုမွင္ ေျပာေနတာကို ေဒါသျဖစ္ေနလို႔လား ။စိတ္ပဲ မေကာင္းလို႔လား
မသိဘူး ။။ မ်က္လံုးေတြကလည္း ျပဴးလို႔။။

`မမိုက္နဲ႔ဆိုတာက အေဖ ကက္လဲျဖတ္ေတာ့ ။အရက္လဲျဖတ္ေတာ့။အသက္ကလဲ နထင္ေဆာင့္ေနျပီ´
ကိုတက္ရိုးက သူ႕သားကိုမွင္ရဲ႔ မဂၤလာစကားထဲမွာ ကက္ေတြေရာ အရက္ေတြေရာ။ မမိုက္နဲ႔ေတာ့ေရာ ပါလာတဲ့
အထိက ဘာမွမေျပာေသးဘူး အသက္နထင္ေဆာင့္ေနျပီ ဆိုေရာ.............


`ေဟ့ေကာင္ ငမွင္ ေခြးသား ေတာ္ေတာ့ကြာ ´ တဲ့။။

ေအာ္လိုက္တာ မဂၤလာပြဲလာၾကတဲ့လူေတြဆိုတာ အံုးခနဲ ထရယ္တာ ပတ္တုတ္ယူရတယ္။။




( ၄ )


အရင္မယားနွစ္ေယာက္ ယူခဲ့တုန္းက မယားေတြသာ ေသခဲ့တဲ့ သူၾကီးေဟာင္း ကိုတက္ရိုး
မျမသင္နဲ႔ညားလို႔ ေျခာက္လေလာက္လည္း ၾကာေရာ သည္တစ္ခါေသတာ သူကိုယ္တိုင္
ျဖစ္သြားေတာ့တယ္။။ အဲဒီတုန္းက မူလကိုယ္ခံစြမ္းအား ေလ်ာ့နည္းက်ဆင္းသည့္
ေရာဂါဆိုတာလည္း မေပၚေသးပဲနဲ႔ သူၾကီးေဟာင္း ကိုတက္ရိုးကေတာ့ တပိန္ပိန္ တလိန္လိန္နဲ႔
လံုးပါးပါးျပီး ေသသြားတာ ။။ ဘာေရာဂါရယ္လို႔ မည္မည္ရရလည္းမရွိဘူး။။


သူၾကီးေဟာင္းကိုတက္ရိုး ခုနွစ္ဆယ္ေက်ာ္လို႔ ေသသြားတာက သတင္းမဟုတ္ေပမယ့္
က်န္ရစ္တဲ့ မျမသင္ကေတာ့ ကိုယ္၀န္နွစ္လ က်န္ရစ္တယ္ဆိုတာကမွ သတင္းျဖစ္ေနေတာ့
ရြာကလူေတြက ဟယ္.........ဟုတ္ပါ့မလားေပါ့ ။။ မျဖစ္နိုင္ပါဘူးေပါ့။။ သူၾကီးေဟာင္း
ေသျပီးလို႔ မၾကာပါဘူး ။ မျမသင္ ဗိုက္ကေလးစူလာေတာ့မွ လူေတြက ဟုတ္ပါ့ေတာ္။ သူၾကီးေဟာင္း
ကိုတက္ရိုးတို႔မ်ား ေသခါနီးေတာင္ ခုနွစ္ေထြကေလးနဲ႔တဲ့ ။။



(ျပီးပါျပီ)

ျမားနတ္ေမာင္ မဂၢဇင္း။
အတြဲ ၁ ။အမွတ္ ၁။
၁၉၉၀ခုနွစ္ ။ဧျပီလ




ထဘီဖာ လိုပါေသးရဲ႕ ။တဘက္ဖာလိုပါေသးရဲ႕။ဘီးနွင့္မွန္ လိုပါေသးရဲ႔

ထဘီဖာ လိုပါေသးရဲ႕
တဘက္ဖာ လိုပါေသးရဲ႕
ဘီးနွင့္မွန္ လိုပါေသးရဲ႔

ေန၀င္းျမင့္
(ဆယ့္နွစ္ၾကိဳး ၀တၳဳတိုမ်ား
၁၉၉၂ အမ်ိဳးသားစာေပဆုရ)
(၁)

ရြာသူၾကီးေဟာင္း ကိုတက္ရိုးက ဖလံက်င္းသူ မျမသင္နဲ႔ မဂၤလာေဆာင္ေတာ့မယ္ဆိုတာ
သက္ကယ္တန္း တစ္ရြာလံုးက ရယ္လိုက္ၾကတာ အုန္းအုန္းထလို႔ ။။ တခ်ိဳ႔ကေတာ့လည္း မရယ္နိုင္
ၾကဘူး ။။
ကိုယ့္ရြာသူၾကီးေဟာင္းကိုသိေပမယ့္ ဖလံက်င္းသူ မျမသင္ကို တခ်ိဳ႔က မျမင္ဖူးၾကပဲကိုး ။။
သက္ကယ္တန္းနဲ႔ ဖလံက်င္းသူဆိုတာ တစ္နယ္ေတာ့ တစ္နယ္တည္းပဲ ။။ဒါေပမဲ့ နည္းနည္းေတာ့
လွမ္းတယ္ ။။ ေန႔၀က္ခရီးေလာက္ သြားရတယ္ ။။ မျမသင္က သက္ကယ္တန္းက အရီးေပါက္စတို႔နဲ႔
ေဆြရိပ္မ်ိဳးရိပ္ မကင္းေတာ့ သက္ကယ္ပ်စ္ခ်ိန္ဆိုရင္ သက္ကယ္ပ်စ္ဖို႔ တစ္နွစ္တစ္ေခါက္
ေရာက္လာတတ္တယ္။။ အသားျဖဴျဖဴ မ်က္နွာ၀ိုင္း၀ိုင္းကေလးနဲ႔ ။။ရွိလွမွ အသက္က နွစ္ဆယ္ေက်ာ္
ရင္ တစ္နွစ္ပဲ ။။ ရြာက သူၾကီးေဟာင္းကိုတက္ရိုးကေတာ့ အသက္ခုနွစ္ဆယ္ေက်ာ္လို႔ ရွစ္ဆယ္သီသီ
ေ၀့ေနျပီ ။။ ကညာပ်ိဳနဲ႔ ဇရာအိုရယ္လို႔ေတာင္ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။။ တခ်ိဳ႔က ေျမးအဘိုးတဲ့ ။။
တခ်ိဳ႕က နွေျမာလို႔တဲ့ ။စုတ္တသပ္သပ္နဲ႔ တခ်ိဳ႕ကလည္း ဘ၀အေၾကာင္းကို ေတာ္ရဲ႕တဲ့။။
တခ်ိဳ႔ေယာက်ၤားေတြကေတာ့ မိန္းမေလးနွယ္ ၾကိဳက္စရာရွားလို႔ကြာ....ခ်ီးး ဆိုတဲ့ အာခံတြင္း
သံၾကီးနဲ႔ ။။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ ။ပဲနွမ္းေလးေပၚတာနဲ႕ မဂၤလာေဆာင္ေတာ့မယ္ဆိုတာကေတာ့ ေသခ်ာေနျပီ ။။
အရီးေပါက္စကပဲ ကမကထလုပ္ျပီး မေကြးဘက္တက္ လက္ဖက္ေလး ေဆးေလး၀ယ္လို႔ အိပ္ရာ
ခမ္းနားေလး ၀ယ္လို႔ ။ မျမသင္ဖို႔ အ၀တ္အစားေလး ဘာေလး ၀ယ္လို႔ ။။ တတိတိနဲ႔ လုပ္ေနၾကပတဲ့။။
မျမသငိဘက္က မိဘေဆြမ်ိဳးမ်ားကလည္း သက္ကယ္တန္းကို လိုက္လာလိုက္တာ နွစ္ေခါက္ေတာင္
ရွိပတဲ့။။


(၂ )

သူၾကီးေဟာင္း ကိုတက္ရိုးလို႔သာ ေျပာရတာ ဘၾကီးတက္ရိုး ။ ဒါမွမဟုတ္ ဘိုးတက္ရိုးေတာင္
ျဖစ္ေနပါျပီ ။။ ေသွ်ာင္တေစာင္းကေလးနဲ႔ ပိတ္ျဖဴေလး ကပိုကရိုရစ္ေခြပတ္ထားတတ္
တာလည္း ရွိရဲ႔ ။။ ၾကာဆံေခ်ာင္းေတြလို ဆံပင္ျဖဴျဖဴ က်ားက်ားေတြက ပိတ္စေခါင္းေပါင္းပါ၀ါ
ၾကားက ထြက္ေနလိုက္တာ အမွ်င္မွ်င္ထလို႔ ။။ သြားဆိုတာလည္း ဘယ္တုန္းကမွ တိုက္ခဲ့
ပံုမရဘူး ။။ နီညစ္ညစ္နဲ႔ ။။ ကြမ္းသြားေခ်းေတြ တက္ေနလိုက္တာလည္း ရြံစရာၾကီး။။ သည္
ၾကားထဲ သြားေတြက က်ိဳးေနလိုက္ေသးတယ္ ။။စိုက္သြားေလးကူထားလို႔ ပါးခ်ိဳး ပါးေခ်ာင္
ေတာ့ သိပ္မက်လွေသးဘူး ။။ အသားကေတာ့ ေတာသူေတာင္သားပီပီ ညိဳတဲ့ဘက္ေက်ာ္ျပီး ေမွာင္တဲ့
ဘက္ေရာက္ေနလို႔ သူနဲ႔ ရာထူးတူတဲ့ သူၾကီးခ်င္းကေတာင္ သက္ကယ္တန္းသူၾကီးက
နခ်ီးပိုးထိုးတဲ့ ။။

သူ သူၾကီးဘ၀တုန္းက ဘာအေၾကာင္းလဲ ။သူၾကီးအာဏာ လက္တစ္ဆုပ္ေလာက္နဲ႔ေပမယ့္
ရြာမွာေတာ့ ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ထဲကပဲ ။။ ရြာဘုရားပြဲေတြမွာ သူမ်ား သူၾကီးေတြလို နွစ္လံုးျပဴးေတြ
ဘာေတြ ကိုင္မေနပါဘူး ။။ ၀ါးရင္းတုတ္ၾကီးၾကီး လက္တစ္ကိုင္ေလာက္ကို သူ႔အရပ္နဲ႔ တိုင္းျဖတ္
ျပီး ကိုင္ထားရံုပဲ ။။ သူ႕ေနာက္က ရာအိမ္မွဴး ငမွံဳကို ေခၚခဲ့ျပီး ပြဲခင္းတစ္ခင္းလံုး လွည့္ေနေတာ့တာ ။။


သက္ကယ္တန္းသူၾကီး ကိုတက္ရိုးဆိုလိုု႔ကေတာ့ မူးတဲ့လူေတာင္ အမူးေျပေလာက္ေအာင္
ေၾကာက္တယ္ ။။ မိုက္လို႔ ဆိုးလို႔မ်ားေတာ့ ရိုက္စရာရွိရင္ ကြ်ဲရိုက္ႏြားရိုက္ပဲ။။ လူတိုင္းေတာ့
အေၾကာင္းမဲ့ ရိုက္နွက္ေနတာမဟုတ္ပါဘူး။။ ေတာ္ေတာ္ဆိုးမွပါ ။။ သူပိုင္တဲ့လယ္ေတြ ေခ်ာင္း
ေတြ ဆိုလည္း မေျပာနဲ႔ေတာ့ ။။ အေနာက္ကြင္း နတ္ကြန္းစင္ဘက္ကေန လက္ညွိဳးသာထိုးလိုက္
ျမစ္နားတန္း ညိဳ႔ညိဳ႔အထိက သူ႔လယ္ခ်ည္းပဲ ။။ ေျမပဲခင္း ။နွမ္းခင္းဆိုတာေတာ့ မျမင္ခ်င့္
အဆံုး ။။

အရက္ကေလးကလည္း ၾကိဳက္တယ္ ။ဒါကလည္း တမင္က်င့္ထားရတာ ။။၀န္ေထာက္တို႔ ျမိဳ႔ပိုင္တို႔
လာရင္ ဒါမွ အဆင္ေျပတာကိုး။။ ကက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္၀ါသနာၾကီးတယ္ ။။သူၾကီးရင့္မၾကီးလုပ္ျပီး
ေန႔လယ္ေန႔ခင္း ေစ်းလယ္ေကာင္ ကက္သြားဆြဲခ်င္ဆြဲေနတတ္တာ ။ ၀ါးရင္းတုတ္ၾကီး
ဆိုင္ေဘးေထာင္ျပီး တစ္ေနကုန္ ထံုးေခြေၾကး ကက္ဆြဲၾကေတာ့ သူ႕မ်က္နွာ ထံုးေတြ အစင္းလိုက္ပဲ။။

သူမ်ားမ်က္နွာေတြလည္း ထံုးေတြ အေခ်ာင္းလိုက္ပဲ။ ညေန မိုးခ်ဳပ္ခါနီး ကက္၀ိုင္းျပီးလို႔
ျပန္လာရင္ မ်က္နွာသစ္လာတာ မဟုတ္ဘူး။။ ထံုးေၾကာင္း အရစ္အရစ္ေတြနဲ႔ သည္အတိုင္း
အိမ္ကိုျပန္လာတာ ။။ အိမ္ေရာက္ေတာ့မွ မ်က္နွာသစ္တယ္ ။။(သူၾကီးဆိုေတာ့လည္း မ်က္နွာ
က ထံုးေတြနဲ႔ ရယ္စရာၾကီးျဖစ္ေနေပမယ့္ လမ္းေတြ႔တဲ့လူကလည္း မရယ္ရဲဘူး။။)

`ကေန႔ အေဖခ်ည္းရွံုးတာပဲ သမီးေရ´ ဆိုျပီး အိမ္ေပၚတက္လာေတာ့ သမီးၾကီး(တတိယသမီး)
တင္ဥက `အေဖကလဲေတာ္ သူၾကီးလုပ္ေနျပီး မ်က္နွာထံုးေတြနဲ႔ မရွက္ဘူးလား´ လို႔အျမဲေျပာ
တတ္တယ္။။
`ဟ....သူၾကီး ဘာျဖစ္တုံး..သူၾကီးလဲ လူပဲဟ´ ဆိုျပီး မ်က္နွာသစ္တယ္ ။။ေနာက္တစ္ေန႔
ေန႔လယ္ကက္၀ိုင္းသြားျမဲပါပဲ။။ တစ္ခါတေလ ကစားဖက္ကနိုင္လို႔ သူၾကီးမ်က္နွာ ထံုးမေခြရဲဘူး
ဆိုရင္....
`ဟေကာင္ ေခြလကြာ..သူၾကီးမို႔ ထံုးမေခြဘူးဆိုရင္ ဘယ္တရားပါ့မလဲကြ...ကက္ဆြဲရတာ
ဘယ္အရသာ ရွိေတာ့မွာလဲ...လုပ္ပါ ငါ့ေကာင္ရ..ေခြပါ..´ လို႔ေျပာျပီး မ်က္နွာထိုးေပး
တတ္တယ္ ။။ တကယ္က ကိုတက္ရိုးက သူၾကီးရိုးမဟုတ္ဘူး ။ပညာကေတာ့ အျပင္ေအာင္ျခင္း။
အတြင္းေအာင္ျခင္းေလာက္ပါပဲ ။။ သူ႕အရင္ သက္ကယ္တန္းသူၾကီးက ကိုကံရင္တဲ့ ။။
အဲ့ဒီတုန္းက ကိုတက္ရိုးက သူၾကီးရဲ႕ ညာလက္ရံုး ။။သူၾကီးကိုကံရင္မွာ သားမရွိဘူး။။
သမီးေတြခ်ည္း ေမြးထားတာ ။သူၾကီးကိုကံရင္ အသက္ၾကီးေတာ့ သူ႕သမီးေတြထဲက မက်င္လွ
ကို ကိုတက္ရီုးနဲ႔ ေပးစားတယ္ ။။ ဒါဘာပြဲတို႔ မင္းပြဲတို႔မွာ ကိုတက္ရိုးကို ပြဲထုတ္တယ္ ။။
ကိုကံရင္ေသေတာ့ သမက္ကိုတက္ရိုး သူၾကီးျဖစ္လာတာပါပဲ ။။သူၾကီးျဖစ္တဲ့နွစ္က ကိုတက္ရိုး
ပိုက္ဆံေတာ္ေတာ္ကုန္တယ္ ။။ ျမိဳ႔ပိုင္တို႔ နယ္ပိုင္တို႔ ရြာကိုၾကြေတာ္မူတယ္ဆိုရင္ ကိုတက္ရိုးက
အရိုးခံမဟုတ္လား ။။ ဘာမွ မလုပ္တတ္ဘူး ။သူ႔မိန္းမ မက်င္လွက သူၾကီးသမီးဆိုေတာ့ ဘာလုပ္ရမလဲဆိုတာ
သိတယ္။။ ဒီလို ဒီလို လုပ္ေပါ့ ။ ဒီဟာ ဒီဟာ ေကြ်းေပါ့ ။ ဒါေလး ဒါေလး ေပးေပါ့ဆိုေတာ့
သူၾကီးပါး၀သြားေတာ့တယ္။။

မက်င္လွနဲ႔က နွစ္အစိတ္ေလာက္ ေပါင္းလိုက္ရတယ္ ။။ မက်င္လွ မီးယပ္ေသြးဆံုးနဲ႔
ေသေတာ့ ကိုတက္ရိုးက ငါးဆယ္ေက်ာ္ရံုရွိေသးတယ္။။ အရြယ္ေကာင္းတုန္း ။သားနွစ္ေယာက္
သမီးသံုးေယာက္က်န္ရစ္တယ္ ။။ ငတင္ တဲ့ ။ ငမွင္ တဲ့ ။ မတင္ဥ တဲ့။ မက်င္နု တဲ့။ မခင္ပု တဲ့။။

သားၾကီးကိုတင္က ေခတ္ပညာတတ္တယ္ ။မေကြးမွာ ေက်ာင္းထားတယ္။ သူၾကီးလည္း
လုပ္ခ်င္ပံုမရေတာ့ သားလတ္ကိုမွင္ကို နားသြင္းရတယ္ ။။သူၾကီးလက္စြဲေလးဘာေလး
ဖတ္ခိုင္း ။ရပ္အမွဳ ရြာအမွဳေတြ စစ္ေတာ့ နားေထာင္ခိုင္း ။သူၾကီးအစည္းအေ၀းေလး
ဘာေလး စာရင္းလုပ္ခိုင္း ။ေကာက္ခိုင္းနဲ႔ သူၾကီး ထရိန္နင္ေပးလိုက္တာ ရြာက ေတာ္ရံုကိစၥ
ကိုမွင္နဲ႔တင္ ျပီးတယ္ ။။


(ဆက္ရန္......
ေမွ်ာ္.....)

(ဒီ၀တၳဳေလး ရယ္ရလြန္းလို႔ တင္တာပါ..တင္ခ်င္ေနတာၾကာျပီ...စာရိုက္ပ်င္းေနလို႔
စကင္နာ(scanner) မေမးပါနဲ႔ ။မရွိပါဘူး)



ကမ္းစပ္နဲ႔ ေရလွိဳင္း


မနက္က သူငယ္ခ်င္းမဂၤလာေဆာင္သြားျပီးေတာ့..ကမ္းစပ္ကိုတန္းသြားျဖစ္ပါတယ္..
ေရလွိုင္းေလးနဲ႔ ေတြ႔ဖို႔ေလ...


ငါးေလးသနားပါတယ္..



အတူသြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ကဲေနတဲ့ခ်န္း..

ေရညိွပင္ေတြ..
သူငယ္ခ်င္းကေတာင္ ခူးလာေသးတယ္..
ဟင္းရည္ခ်က္စားရေအာင္တဲ့..
ဒါက ေနာက္တိုးပံု( ေရညွိပင္လွတယ္ဆိုလို႔..ဇြတ္)





ေနာက္ ကမ္းစပ္တစ္ခု..
ဒီမွာေတာ့ သဲေသာင္ရွိတယ္..


sunsetကို ၾကိဳက္လို႔ အမ်ားၾကီးရိုက္လာခဲ့တယ္...



ဒါေနာက္ဆံုးပဲ...
ဒါေနာက္ဆံုးပါပဲ...(ဒီေန႔ အတြက္ ေနာက္ဆံုးရိုက္ခဲ့တဲ့ပံုလို႔ေျပာတာပါ)
သြားရေတာ့မယ္ ေရလွိဳင္းေရ..
နုတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္..။။

No Regrets

執迷不悔


這一次我執著面對  任性地沉醉 

我並不在乎 這是錯還是對 

就算是深陷  我不顧一切

就算是執迷  我也執迷不悔



別人說我應該放棄  應該睜開眼 

我用我的心 去看去感覺 

你並不是我  又怎能瞭解

就算是執迷  讓我執迷不悔


我不是你們想的如此完美

我承認有時也會辨不清真偽

並非我不願意走出迷堆 只是這一次

這次是自己而不是誰


要我用誰的心去體會 真真切切地感受周圍

就算痛苦 就算是淚 也是屬於我的傷悲


我還能用誰的心去體會 真真切切地感受周圍

就算疲倦 就算是累 也只能執迷而不悔


(အခုေလာေလာဆယ္နားေထာင္မိတဲ့သီခ်င္းပါ
ဘာသာျပန္ဖို႔ေတာ့ စိတ္မအားေသးလို႔႔ပါ
ျဖစ္သလိုျပန္လိုက္ရင္ သီခ်င္းေပါ့သြားမွာစိုးလို႔ပါ
ေဘးက youtubeမွာ နားေထာင္လို႔ရပါတယ္..
သီခ်င္းေလးက...
အေဟာင္းေလးေပမယ့္ အေကာင္းေလးပါ)