ရပ္ေဆြရပ္မ်ိဳး

ရပ္ေဆြရပ္မ်ိဳး




ကြ်န္ေတာ္တို႔မိဘနွစ္ပါးမွာ ညီအစ္ကိုေမာင္နွမ အရင္းအျခာရယ္လို႔ မရွိပါဘူး။။
အေမ့ကို တျခားျမိဳ႔မွာေမြးခဲ့တယ္ဆိုေပမယ့္ နွစ္နွစ္ သံုးနွစ္သမီးေလာက္ကတည္းက
အခုေနတဲ့ျမိဳ႔ကိုေျပာင္းေနတဲ့သူပါ။။ ဆိုေတာ့ အေမကဒီျမိဳ႔သူစစ္စစ္လို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။။
အေဖကေတာ့ ရွမ္းျပည္ထဲမွာပဲေမြးျပီး ရွမ္းျပည္မွာပဲၾကီးခဲ့တာပါ။။ အေမနဲ႔ယူမွ အခုေနတဲ့
ျမိဳ႔မွာေနျပီး ျမိဳ႕ေလးမွာပဲ ေခါင္းခ်သြားရတာပါ။။ (အခုေနတာက ရွမ္းျပည္နယ္စပ္ေပါ့)

အေမ့မွာ ညီအမေလာက္ ရင္းနွီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ငယ္တုန္းက
အဲဒီအန္တီကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ဘာသာစကားနဲ႔ ၾကီးေတာ္လို႔ ေခၚရပါတယ္။။ ငယ္တုန္းကေတာ့
စိတ္ထဲမွာ ကိုယ့္ရဲ႔ ၾကီးေတာ္အရင္းပဲမွတ္ေနမိတာေပါ့။။ သိတတ္တဲ့အရြယ္ေရာက္မွ အေမ့ရဲ႔
အစ္မတစ္ေယာက္လိုခင္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမွန္းသိလိုက္ရပါတယ္။။ ဒီလိုသိလိုက္ရေပမယ့္လည္း
သူ႔ကို အရင္အတိုင္း ၾကီးေတာ္လို႔ ေခၚ ျမဲ။။ အခုေတာ့ အန္တီမိုး( ေခၚ) ၾကီးေတာ္လည္း
လူ႔ေလာကမွာ မရွိေတာ့ပါဘူး။။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ငယ္တုန္းက ရပ္ကြက္တစ္ခုထဲမွာေနရပါတယ္။။ လမ္းထိပ္မွာ အေမ့ငယ္သူငယ္ခ်င္း
မႏြဲ႔ေနပါတယ္။။ မမႏြဲ႔( ကြ်န္ေတာ္တို႔အေခၚ ညန္းညန္း= အန္တီ) အေမကို ကြ်န္ေတာ့္အေမက
ေမေမဆင့္လို႔ ေခၚပါတယ္ ။။ သူ႔အေဖကို ေဖေဖသန္းတဲ့။။ ကြ်န္ေတာ့္အေမေခၚသလို ကြ်န္ေတာ္
တို႔လည္း ေမေမဆင့္ ေဖေဖသန္းလို႔ လိုက္ေခၚၾကပါတယ္။။ သူတို႔က ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာပါ။။
ေဖေဖသန္းက ဘာသာျခား။ လူမ်ိဳးျခား။။ ဒါေပမယ့္ ေဖေဖသန္းက ေမေမဆင့္ဖက္လိုက္ပါတယ္။။
အခုေတာ့ ေမေမဆင့္ေရာ ေဖေဖသန္းပါ မရွိေတာ့ပါဘူး။။ ေဖေဖသန္းက မနွစ္ကမွဆံုးသြားရရွာတာ။။
ကြ်န္ေတာ္ ျမန္မာျပန္တိုင္း ေဖေဖသန္းကို သြားေတြ႔ျဖစ္ပါတယ္။။

ကြ်န္ေတာ္ ၃~~၄တန္းေလာက္က်ေတာ့ အခုေနတဲ့ လမ္းမတန္းကိုေျပာင္းလာၾကပါတယ္။။
ေျပာင္းလာေပမယ့္လည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ အရင္ရပ္ကြက္ေဟာင္းကို သြားလည္ျမဲ။ ကစားျမဲ။
လမ္းထဲကလူေတြကေတာ့ေျပာၾကပါတယ္ ´`အမီးသုတ္ က အမ်ိဳးေတြမေမ့ဘူး´´တဲ့။။
(ဘာေၾကာင့္မွန္းေတာ့ မသိ။ အဲဒီလမ္းထဲက ရပ္ေဆြရပ္မ်ိဳးတစ္ခ်ိဳ႔က ကြ်န္ေတာ့္ကို
အမီးသုတ္ လို႔ေခၚၾကတယ္။။ ကြ်န္ေတာ္ထင္ပါတယ္ ၀တုတ္လြန္းေတာ့ မီးမီးတုတ္ကေန
အမီးသုတ္ လို႔ေခၚျဖစ္သြားၾကတာလား မသိေနာ္။။ဟီ)

အခုေနတဲ့လမ္းမတန္းကိုေရာက္ေတာ့ အိမ္ေရွ႔မွာဆိုင္ဖြင့္တဲ့ ဦးစိန္နဲ႔ အန္တီမား တို႔အိမ္ကို
ေခ်ာင္းေပါက္မတတ္ သြားၾကပါတယ္။။ သူတို႔က ကြမ္တုန္လူမ်ိဳး ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ေတြ။။
အန္တီမားတို႔ေၾကာင့္ ခရစ္မတ္စ္အၾကိဳညဆို စိန္ေမရီဘုရားေက်ာင္း လိုက္လိုက္သြားတတ္တာ။။
နယူးယားဆိုရင္ ကန္ေတာ္ၾကီးသြားလည္ၾကတတ္တာ။။ အန္တီမားနာမက်န္းျဖစ္ေတာ့ အိမ္က
အငယ္မ လိုက္ျပဳစုရတာေပါ့ ။ အန္တီမားဆံုးတာ ၈လေလာက္ရွိျပီ။။ သူ႔အခ်စ္ဆံုး အငယ္မက
ဟိုးအေ၀းၾကီးမွာ။။ ျပီးခဲ့တဲ့ ေဖေဖၚ၀ါရီျပန္တုန္းက အန္တီမားကိုေတြ႔တာ ေနာက္ဆံုးပဲ။။
ကိုယ္တို႔ျပန္ေရာက္ျပီး ၁လေလာက္ေနေတာ့ ဆံုးရွာတာပဲ။။


အိမ္ေဘးမွာ အေဖၾကီးတို႔ဆိုင္ရွိပါတယ္။။
အေဖၾကီးတို႔က ျမန္မာ။ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ။ ကိုယ္နိုင္ငံျခားထြက္ေတာ့ အေဖၾကီးက လိမ္လိမ္မာမာ
ေနဖို႔ေျပာပါတယ္။။ကိုယ္ကလည္း အေဖၾကီးကို အိမ္ကိုၾကည့္ေပးဖို႔ ။အျပန္အလွန္မွာ ၾကပါတယ္။။
အိမ္ကိုဖုန္းဆက္လို႔ အေဖၾကီးေရာက္ေနတာနဲ႔ၾကံဳရင္ အေဖၾကီးက ´´ အငယ္မ အဆင္ေျပရဲ႔လား
ေပါက္ ။ အၾကီးေကာင္နဲ႔ ဖုန္းဆက္ျဖစ္ရဲ႔လား .....´´(အငယ္မဆိုတာ ကိုယ့္ညီမအငယ္ဆံုး အၾကီးေကာင္ဆိုတာက ေမာင္အၾကီးတစ္ေယာက္ကိုေျပာတာ) လို႔ ေမးရွာပါတယ္။။ ဘာလိုလိုနဲ႔
အေမၾကီးဆံုးတာ နွစ္နွစ္ရွိသြားျပီ ။။

ေနာက္တစ္အိမ္က ဘဘၾကီး နဲ႔ ဖြားတုပ္ တို႔အိမ္။ သူတို႔က ကိုယ့္ငယ္သူငယ္ခ်င္းရဲ႔ အဖိုးနဲ႔အဖြား။။
ေနာက္ ဖြားတုပ္ညီမ ဖြားၾကည္။ သူတို႔လည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႔ ရပ္ေဆြရပ္မ်ိဳးေတြေပါ့။။

မမေထြးလို႔ေခၚတဲ့ အန္တီေထြးက အမ်ိဳးအရင္းေတြထက္ ရင္းတဲ့ အမားသူငယ္ခ်င္း။။
ျမန္မာ။ဗုဒၶဘာသာ ။ေရႊဘိုအဆက္ေတြလို႔ ေျပာတာပဲ။ အလုပ္အရမ္းၾကိဳးစားသူ။
စကားေျပာၾကမ္းသူ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔မိသားစုအေပၚ စိတ္ရင္းေကာင္းသူ။ မွတ္မိပါေသးတယ္။
ဟိုးအရင္က ကြ်န္ေတာ္တို႔ငွားေနတဲ့ အိမ္ေလးကို အိမ္ရွင္က သူမ်ားကိုေရာင္းမယ္လို႔ၾကားတာနဲ႔
ဦးေလးသိန္း( အန္တီေထြးေယာက်ၤား) ၾကိမ္ျခင္းေတာင္းနဲ႔ အိမ္၀ယ္ဖို႔ေငြ ပို႔ခိုင္းလိုက္တာ။။
အဲဒီတုန္းက အိမ္မ၀ယ္ျဖစ္လိုက္ပါဘူး။။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ အခုထိ အဲဒိျမင္ကြင္းေလး
ရွိေနတုန္းပါပဲ။။ အခုထိလည္း အန္တီေထြးတို႔နဲ႔ နွစ္အိမ့္ တအိမ္ ေနေနတုန္းပါပဲ။။


အိမ္ကိုဖုန္းဆက္တိုင္း ´´မားေရ ေနေကာင္းလား...ဦးစိန္ဘယ္လိုေနေသးလဲ...သြားမၾကည့္ဘူးလား
...အေဖၾကီးေရာ ေနေကာင္းရဲ႔လား...ဖြားၾကည္တို႔ ေရာေကာင္းၾကလား........
....................လား
......................လား´´


အခုေနတဲ့ျမိဳ႔ေလးမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕႔ေဆြမ်ိဳးအရင္းအျခာ မရွိပါဘူး။။
ရပ္ေဆြရပ္မ်ိဳးကေတာ့ ေပါမွေပါပဲ။။


မွတ္ခ်က္။။။ေနာက္ထပ္ ရပ္ေဆြရပ္မ်ိဳးေတြက်န္ပါေသးတယ္..(ရင္ထဲမွာ အျမဲရွိတယ္)
နိနိက သူတို႔လမ္းေလးအေၾကာင္းေရးေတာ့ ကိုယ္ကလည္း အမ်ိဳးေတြသတိရသြားတယ္။။