အျပန္လမ္း...

၅ရက္ေန႔ မနက္ ၆နာရီေလာက္နိုးေနတယ္..
ေလယာဥ္က ၁၂း၃၅ မွဆိုေပမယ့္...စိတ္ေလာျပီး ေစာေစာနိုးေနတယ္..
၈နာရီေလာက္မွာ..မေန႔တစ္ေန႔ကမွေတြ႔ဖူးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလး ထ.ထ လာတယ္
ပုန္းရည္ၾကီးနဲ႔ ခ်ိတ္ထမီ ကို အေျပးလာေပးရွာတယ္...။။(ေက်းဇူး ထက္ထက္)
၉နာရီက်ေတာ့ မသီတာေရာက္လာျပီး နုတ္ဆက္စကားေတြေျပာေနတယ္..။။
၁၀နာရီမွာ အိမ္ကထြက္တယ္..။။ေမာနင္းစတားမွာ ၾကက္ဆီထမင္း၀င္၀ယ္ျပီး
(ေလယာဥ္ေပၚမွာ အစားအဆင္မေျပျဖစ္မွာစိုးလို႔) ေလဆိပ္သြားတယ္..။။
ေလဆိပ္ထဲ စေရာက္ကတည္းက ကိုယ့္စိတ္ေတြ ဟိုးေအာက္ဆံုးမွာ..။။
အိမ္ကို လြမ္းေနတယ္..။။
အိမ္သားေတြကိုလြမ္းေနတယ္..။။
သူငယ္ခ်င္းေတြ ကို မခြဲခ်င္ဘူး..။။
ေမျမိဳ႕ကို လြမ္းတယ္..။။
ရန္ကုန္ကေန အေ၀းကို ထြက္မသြားခ်င္ဘူး..။။
အထူးသျဖင့္ ရန္ကုန္မွာ ၆ရက္လံုး တူတူရွိေနတဲ့သူငယ္ခ်င္းကို သိပ္သတိရတာပဲ...။။
(သူ႕ကို အဲ့ေလာက္ခင္တြယ္မွန္း အခုမွ သိေတာ့တယ္...မမီးကေတာ့ ရယ္ခ်င္ေနမယ္။
စိတ္မပူပါနဲ႔ မမီးကို အခင္တြယ္ဆံုး.ဆိုတာ..သူ႕ကို၀န္ခံဖူးတယ္)
ေလယာဥ္ေပၚတက္ခါနီး ငိုခ်င္သလိုလို..။။
တိမ္ေတြ စီးေနတုန္း ေအာက္ကို ခုန္ခ်ခဲ့ခ်င္တာ...အခါခါ..။။