ဒီေန႔ ေနသာေနတယ္။

ဟိုရက္ေတြက စိတ္ဓါတ္ေတြက်...
မေရရာမွဳေတြ  ။မေသခ်ာမွဳေတြနဲ႔..
အလိုမက်ျခင္းေတြ (ခခအမွတ္မ်ား)
အလုပ္အဆင္ေျပျခင္း ။အဆင္မေျပျခင္းမ်ားစြာနဲ႔...
လူက ေဂါက္ေတာက္ေတာက္ျဖစ္သြားလိုက္ေသးတယ္..။
အာလူးမ်ားတဲ့သူက စကားေျပာခ်င္စိတ္ကုန္ခန္းသြားတယ္ ။
(တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္တည္းပါ..ဟိ)
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြမဲ့ျပီး လမ္းေပ်ာက္သြားတယ္..။
အလကားေနရင္း ဝမ္းနည္းေနတယ္..။

မေန႔ကေတာ့ မေတြ႔တာၾကာတဲ့ အသိတေယာက္လာလည္ပါတယ္။
ေနာက္ျပီး ကိုယ့္ငယ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ထိုင္းမွာ ေဆးလာကုေၾကာင္း
သတင္းေပးပါတယ္..။ ဒါနဲ႔ သူ႔ဆီက ဖုန္းနံပါတ္ေတာင္းျပီး ငယ္သူငယ္ခ်င္းဆီ
ဖုန္းဆက္ျပီး သတင္းေမးျဖစ္ပါတယ္..။ ရင္သားမွာ အၾကိတ္တခုစမ္းမိရာကေန
မန္းေလးမွာသြားစစ္ေဆးၾကည့္ေတာ့ မျဖစ္မေနခြဲရမဲ့ အၾကိတ္ျဖစ္ေနပါသတဲ့။
ခြဲရမယ္ဆိုတာ ေသခ်ာေတာ့ ထိုင္းမွာလာခြဲဖို႔ ဆံုးျဖတ္ျပီး လာခဲ့ပါသတဲ့။
မခြဲစိတ္ခင္ရက္ေတြကေတာ့ သူ႔အတြက္ ေန႔တာ ညတာရွည္တဲ့ရက္ေတြေပါ့။
ည ည အိပ္မရဘူး တဲ့ ။ လူမမယ္ကေလး၂ေယာက္ကို သူ စိတ္မခ်ဘူးတဲ့။
၅နွစ္နဲ႔ ၃နွစ္သားေလးေတြကို သူဘယ္လို ထားခဲ့ရမလဲ တဲ့.။
တကယ္တမ္းခြဲေတာ့ သူ႔မွာ အၾကိတ္၁ခုမကဘူး။ သံုးခုေတာင္ေတြ႔တယ္ ေျပာတယ္။
ခ်ိဳင္းေအာက္မွာပါ ရွိတယ္ေျပာတယ္ ။ကိုယ္ကေတာ့ သူ႔ကိုသာ အသံလြင္လြင္နဲ႔
နင္ဘာမွ မျဖစ္ဘူး..ခြဲထုတ္ျပီးျပီပဲေကာင္းသြားမွာပါ...။ ဓါတ္ကင္လိုက္ရင္လဲ
သက္သာမွာပါ....ဆိုျပီး ၾကားဖူးနားဝေတြနဲ႔ သူ႔ကိုနွစ္သိမ့္ေနျပီး ရင္ထဲကေတာ့
ဘယ္လိုမွ မေကာင္းဘူး.။(ငိုခ်င္ေနျပန္တယ္ ...)
အခုေခတ္မွာ breast cancer ဆိုတာ သိပ္မထူးဆန္းေပမယ့္လည္း ကိုယ့္ရဲ႔
ရင္းနွီးပတ္သက္သူဆီမွာ ျဖစ္တယ္ၾကားရေတာ့လဲ အရမ္းတုန္လွဳပ္မိတယ္။
ျပီးေတာ့ တူတူကစားဖက္ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြဆီဖုန္းဆက္ သတင္းေပးျပီး
က်န္းမာေရးဂရုစိုက္ဖို႔ တိုက္တြန္းမိတယ္ ။

ဗုဒၶဟူးေန႔မနက္တိုင္း ခခတို႔ေက်ာင္းမွာ ေဗာ္လန္တီယာအလုပ္တခု
လိုက္လုပ္ျဖစ္ပါတယ္..။ ေက်ာင္းကနီးေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္သြား လမ္းေလွ်ာက္ျပန္ပါပဲ။
ေက်ာင္းက ျပန္လာေတာ့ မိုးေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္မိတယ္။
တိမ္ကင္းစင္ေနတာ ေတြ႔ရတယ္ ။ ေစ်းဝင္ျပီး စားစရာ နဲနဲဝယ္လာတယ္။
ဒီေန႔ ေနသာေနတယ္။