ထဘီဖာ လိုပါေသးရဲ႕ ။တဘက္ဖာလိုပါေသးရဲ႕။ဘီးနွင့္မွန္ လိုပါေသးရဲ႔(၂)

ထဘီဖာ လိုပါေသးရဲ႕

တဘက္ဖာ လိုပါေသးရဲ႕
ဘီးနွင့္မွန္ လိုပါေသးရဲ႔

ေန၀င္းျမင့္
(ဆယ့္နွစ္ၾကိဳး ၀တၳဳတိုမ်ား
၁၉၉၂ အမ်ိဳးသားစာေပဆုရ)

မက်င္လွဆံုးျပီးလို႔ ေလးနွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ကိုတက္ရိုး မိန္းမထပ္ယူတယ္။။ သက္ကယ္တန္းကပါပဲ။။
ေဆြၾကီးမ်ိဳးၾကီးထဲကပါ။။ မျငိမ္းတဲ့ ။။ မျငိမ္းက အပ်ိဳစစ္စစ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။။ မုဆိုးမ။ သူ႕အရင္ေယာက်ၤား
က အေပါင္ဆိုင္ ဖြင့္ထားတဲ့ တရုတ္ ကိုက်င္မွိန္ ။ ေရႊေလး ေငြေလးနဲ႔ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာပါပဲ ။။ ကိုက်င္မွိန္
နဲ႔ ကေလးမရဘူး။။ အေပါင္ဆိုင္တရုတ္ဆံုးေတာ့ က်ီးၾကည့္ေၾကာင္ၾကည့္ ျဖစ္ေနတုန္း သူၾကီးကိုတက္ရိုး
က ေကာက္ယူလိုက္တာ။ အေပါင္ဆိုင္ တရုတ္နဲ႔ ကေလးမေမြးတဲ့ မျငိမ္းက သူၾကီးကိုတက္ရိုးနဲ႔က်ေတာ့ ေမြးလိုက္
တာမွ ရွင္ေမြးလြန္းျဖစ္ေရာ။ ။ ဆယ့္တစ္ေယာက္ေတာင္ (ဒါေတာင္မွ ၾကားထဲမွာ နွစ္ေယာက္ပ်က္က်ေသးတယ္)
ကိုတက္ရိုးရဲ႔ အရင္မယားကရတဲ့ သားသမီးေတြနဲ႔က အဆင္မေျပေတာ့ ၀ိုင္းထဲမွာ အိမ္သပ္သပ္ ေဆာက္ျပီးထားတယ္။။

အရင္မယားက သားသမီးေတြနဲ႔ မျငိမ္းနဲ႔သာ အဆင္မေျပတာ။ ကေလးေတြခ်င္းက်ေတာ့ အဆင္ကိုေျပလို႔ ခ်စ္ၾက
တယ္။။ ကိုတက္ရိုးကလည္း မျငိမ္းမို႔ မ်က္နွာသာမေပးဘူး ။အရင္ သားသမီးေတြမို႔လို႔လည္း ဦးစားမေပးဘူး။
မွ်မွ်တတပဲ။။

ျခံ၀ိုင္းၾကီးထဲ စပါးက်ီ ။ပဲက်ီ ၾကီးၾကီးေဆာက္ျပီး ရလာတဲ့ စပါး ။ပဲ ။ နွမ္းေလွာင္ထားတာပဲ ။။ မ်ိဳးခ်န္စရာရွိတာ ခ်န္။
ေရာင္းစရာရွိတာ ေရာင္း။ စားဖို႔ သိမ္းတာသိမ္းနဲ႔ ရသမွ် တစ္စုတစ္စည္းတည္း ထားတာပါပဲ။။

ကိုတက္ရိုး အသက္ေျခာက္ဆယ္ ေတာ္ေတာ္ေက်ာ္လာေတာ့ သူၾကီးအလုပ္ စိတ္ကုန္လာတယ္။။ အသက္ကလည္း
ရလာျပီ။ လယ္ေတြ ေခ်ာင္းေတြကလည္း ရွိေသးတယ္။။ ရြာကိစၥတိုင္းကို ထစ္ခနဲဆို သူမသြားနိုင္တာလည္းပါတယ္။
ဆိုင္ရာဆိုင္ရာနဲ႔ ညွိႏွဳိင္းေပးကမ္းျပီး သူ႔သားငမွင္ကို သူၾကီးရာထူးအပ္ျပီး သူက နားတယ္။။ ေသွ်ာင္တေစာင္းနဲ႔ သူၾကီး
ကိုတက္ရိုးေနရာမွာ ဘိုေကေနာက္ျမင့္နဲ႔ သူၾကီး ဦးမွင္ေျပာင္းတာကလႊဲရင္ သက္ကယ္တန္းရြာက သူၾကီးအေျပာင္း
အလဲကို သိေတာင ္မသိလိုက္ၾကဘူး။။ တစ္ေန႔လုပ္မွ တစ္ေန႔စားရတ ဲ့ရြာကေလးမွာ သူၾကီးအေျပာင္းအလဲကို သိပ္ဂရုစိုက္
ေနၾကတာလည္း မဟုတ္ဘူး။။


တစ္ေန႔ ငမွင္သူၾကီးျဖစ္မယ္ဆိုတာ ၾကိဳသိေနၾကေတာ့လည္း အသြားမပ်က္ ။အစားမပ်က္ပါပဲ ။။ ကိုမွင္ သူၾကီး
ျဖစ္လို႔မွ မၾကာေသးဘူး။ သူ႔အေဖ သူၾကီးေဟာင္း ကိုတက္ရိုးရဲ႔ ေနာက္မယား မျငိမ္းေသျပန္ေရာ။။ မျငိမ္းေသေတာ့
သူၾကီးေဟာင္း ကိုတက္ရိုးကခုနွစ္ဆယ္ကို သံုးနွစ္စြန္းေနျပီ ။။ လယ္ေလး ကိုင္းေလးလည္း ကြပ္ကဲရေသးတယ္။။
ရပ္မွဳ ရြာမွဳကလည္း တစ္ဖက္ ။ ညီအစ္ကို ေမာင္နွမေတြအေရးက တစ္ဖက္နဲ႔ ဂ်င္ေျခကိုလည္လို႔ ။။


ညီအစ္ကိုေမာင္နွမေတြကို အိမ္ေစာင့္ခ်သင့္သူခ်။။ ေက်ာင္းထားဖို႔ ျမို႔ကို ပို႔သင့္သူပို႔ ။။ လယ္ထဲကိုင္းထဲ ဆင္း
ခိုင္းသင့္တဲ့သူကို ဆင္းခိုင္း လုပ္ေနတုန္းမွာပဲ သူၾကီးေဟာင္း ကိုတက္ရိုးက ပုတီးကေလး လည္ပင္းဆြဲျပီး ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း
သြားသြားေနတာ ေန႔တိုင္း ။။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသြားတဲ့လမ္းမွာ ရီးေပါက္စတို႔ သက္ကယ္ပ်စ္တဲ့ တဲၾကီးရွိတယ္။။
ဟိုရြာသည္ရြာက မိန္းကေလး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ရီးေပါက္စတို႔ အိမ္မွာေနရင္း သက္ကယ္ပ်စ္ၾကတယ္။။
အဲဒီအထဲမွာ ဖလံက်င္းက မျမသင္ လည္း ပါတယ္။။ အိမ္ေရွ႔ ျဖတ္ျဖတ္သြားတဲ့ သူၾကီးေဟာင္း ကိုတက္ရိုးကို
ရီးေပါက္စက ` `အိမ္မ်ားလဲ ၀င္ပါဦး သူၾကီၚရဲ႔ ။ ၀င္ေကာင္းပါတယ္ ´´ ဘာညာဆိုေတာ့ သူၾကီးလည္း ၀င္ျဖစ္ေရာ။။
၀င္ရင္း ၀င္ရင္းကပဲ သူၾကီးေဟာင္း ကိုတက္ရိုး မိန္းမလိုခ်င္လာေရာ ။။ ဒါကို ရီးေပါက္စက သိတယ္ ။။ ရီးေပါက္စက
ဒါတင္ကို သိတာမဟုတ္ဘူး။။ သူၾကီးေဟာင္းရဲ႕ လယ္ေတြ ေခ်ာင္းေတြကိုလည္း သိတယ္။။ အရင္မယားေတြက
က်န္ရစ္တဲ့ ၾကံဆစ္လက္ေကာက္ေတြ ပန္းတစ္လိမ္ နန္းတစ္လိမ္ ဘယက္ေတြ ။ အမ္စီၾကိဳးေတြကိုလည္း သိတယ္။။
ေသတၱာနဲ႔ နွစ္လံုးေလာက္ က်န္ရစ္တဲ့ ထဘီေတြ အ၀တ္အစားေတြကိုလည္း သိေတာ့ မျမသင္ကေလးနဲ႔
ေအာင္သြယ္တယ္ ။။ ေအာင္သြယ္ခေလးစားလိုက္ နားေလးခ်လိုက္နဲ႔ နွစ္နွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ မဂၤလာေဆာင္
ဖို႔ ရက္သတ္မွတ္ တဲ့အထိ ျဖစ္လာတယ္။။ ပထမေတာ့ မျမသင္က ျငင္းတယ္ ။။ ခုနွစ္အိုက်ား ရွစ္အိုက်ားၾကီး
မယူခ်င္ေပါင္တဲ့ ။။


ေနာက္ေတာ့ ရီးေပါက္စလည္း အပို႔ေကာင္း ။မျမသင္မိဘမ်ားကလည္း သည္သတင္းၾကားေတာ့ တြန္း။ ၾကာေတာ့
မျမသင္ အင္း လိုက္ရတယ္ဆိုပါေတာ့ ။။


အဲဒီမွာတင္ သူၾကီးေဟာင္း ကိုတက္ရိုးနဲ႔ ဖလံက်င္းသူ မျမသင္ မဂၤလာေဆာင္ေတာ့မယ္ဆိုတဲ့သတင္း ထြက္လာလိုက္
တာ ပဒူအံု တုတ္နဲ႔ထိုးလိုက္သလိုပဲ။။

( ၃ )

မဂၤလာေဆာင္မယ့္ အၾကိဳညက မ႑ပ္ထဲမွာ ေအာက္လင္းဓာတ္မီးေတြဆိုတာ ထိန္လို႔ ။။ မေကြးကို
တက္ငွားတာ ဓာတ္မီးဖိုးကခ်ည္း တစ္ရာေလာက္က်တယ္။။ ခ်က္တဲ့လူက ခ်က္ ျပဳပ္တဲ့လူက ျပဳပ္ေပါ့။။
သူၾကီးကိုမွင္ မ်က္နွာနဲ႔ ဟိုရြာသည္ရြာက လာပို႔တဲ့ ၀က္တို႔ ၾကက္တို႔ဆိုတာ ေဖာခ်င္းပဲ ။။ အရက္ဆိုတာကေတာ့
မေျပာနဲ႔ေတာ့ ပလပ္စတစ္ပံုးၾကီးေတြနဲ႔ တည္ထားတာ ။ ေသာက္စမ္း ၾကိဳက္သေလာက္။။


ရြာက တီး၀ိုင္းကလည္း ရသမွ်သီခ်င္းေတြနဲ႔ ဧည့္ခံလို႔ ။။ သူၾကီးေဟာင္း ကိုတက္ရိုးကေတာ့ တစ္ခါမွ
ထုတ္မေပါင္းဖူးတဲ့ ပန္းနုေသြး မဂၤလာေရာင္ေခါင္းေပါင္း နွစ္ပတ္ေက်ာ့ေလးနဲ႔ တကယ့္ ကာလသားေလး
က်ေနေတာ့တာ ။။ လည္ကတံုးအကၤ်ီလွ်ာဖတ္လတ္မွာ ေရႊသီးဆိုတာ တစ္လံုးတစ္လံုးကို မွည္က်ည္းေစ့
ေလာက္ရွိတယ္ ။။ တစ္ခ်က္မွလည္း ဣေျႏၵမရဘူး ။။ ရပ္မိရပ္ဖေတြထိုင္တဲ့ လူၾကီး၀ိုင္းပဲ ၀င္ထိုင္ရေတာ့
မလိုလို ။ ကာလသား တီး၀ိုင္းထဲ၀င္ျပီး ေမတၱာသေတၱာ အနေႏၱာ ျမတ္ရွင္ေစာ ေဟာၾကားကာရယ္ပဲ ဟဲရေတာ့
မလိုလိုနဲ႔ ။။

သူၾကီး ကိုမွင္ကေတာ့ ဖေအသတို႔သားကို ၾကည့္ရင္းက ျပံဳးျပံဳးၾကီး ။။ မျငိမ္းနဲ႔ရတဲ့ကေလးေတြကလည္း
သူတို႔အေဖ အိုၾကီးအိုမကို ၾကည့္ျပီး ရွက္တဲ့လူကရွက္လို႔ ။ မူးတဲ့သူက မူးလို႔ ။။ ေပ်ာ္တဲ့လူက ေပ်ာ္လို႔ ။။
မျမသင္ကိုေတာ့ မေတြ႔ရဘူး ။ရွက္လို႔ပဲလား ညြတ္ေနေအာင္ဆင္ထားတဲ့ ေရႊေတြနဲ႔ မေနတတ္ မထိုင္တတ္
လို႔လား မသိဘူး ။။ မၭပ္ထဲကို တစ္ခါမွ မလာဘူး။။ တခ်ိဳ႔ကလည္း ရီးေပါက္စတို႔အိမ္မွာ ငိုေနလိုက္တာ ရွိုက္ၾကီး
ငင္ၾကီးတဲ့ ။။ တခ်ိဳ႔ကလည္း မဟုတ္ပါဘူးတဲ့ ။။ သင္းၾကဴၾကဴေပါင္ဒါေလးလိမ္းလိုက္ ။သီခ်င္းေလး ညည္းလိုက္
နဲ႔ပါတဲ့ ။။


ခက္တာက မျမသင္ရဲ႔ အေဖနဲ႔အေမပဲ။။ သူၾကီးေဟာင္းရဲ႔ ေယာကၡမသာ ေျပာရတယ္။။ သမက္က သူတို႔ထက္
ၾကီးေနေတာ့ သားပဲေခၚရမွာလား ။သူၾကီးလို႔ လြယ္လြယ္ေခၚရမွာလား မေ၀ခြဲတတ္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။။ ကိုတက္ရိုး
ကလည္း ေယာကၡမေတြကို ေခၚရင္ ဒီမယ္တဲ့ ။။

ေနာက္တစ္ေန႔ မိုးလင္းလို႔ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း မဂၤလာဆြမ္းအုပ္ပို႔ျပီးတာနဲ႔ရြာက ရြာမိရြာဖေတြ ထမင္းေကြ်းဖို႔
စီစဥ္တယ္။။ ထမင္းမေကြ်းခင္ ဟိုဘက္ဒီဘက္ ေဆြမ်ိဳးမိဘေတြ ။လူၾကီးသူမေတြ ေခါင္းရင္းဘက္ တန္းစီထိုင္ျပီး
သတို႔သမီး ။ သတို႔သား မဂၤလာစကားေျပာမယ္လုပ္ေတာ့ မျမသင္နဲ႔ ကိုတက္ရိုးက ပီဘိက်ံဳ႔က်ံဳ႔ကေလးထိုင္လို႔။
မျမသင္ကေတာ့ စံပယ္ပြင့္ေတြ ေ၀ေနေအာင္ပန္ထားတယ္။။ မ်က္ႏွာကလည္း ပန္းေသြးထေနလိုက္တာ ရဲလို႔။
ေခင္းကလည္း ငံု႔ထားလိုက္တာ ဇက္က်ိဳးတာကမွ လွဳပ္လိမ့္ဦးမယ္။။ မိန္းမသံုးေယာက္နဲ႔ မဂၤလာေဆာင္ဖူးသြားျပီ
ျဖစ္တဲ့ ကိုတက္ရိုးကေတာ့ ရွိုးတိုးရွန္႔တန္႔ေတာ့ မျဖစ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ရွက္ေတာ့လည္း ရွက္တာပါပဲ။။
သူ႔သေဘာအတိုင္းဆို မဂၤလာေဆာင္ဖို႔ စိတ္မကူးဘူး ။သည္အတိုင္း ေပါင္းလိုက္ရံုတြက္ထားတာ။။ ဒါေပမယ့္
မျမသင္ဘက္က လက္မခံဘူး။။ သူ႔သမီးအပ်ိဳႏုႏုထြတ္ထြတ္ကို မဂၤလာေဆာင္ယူရမယ္ဆိုလို႔သာကိုး။။


မျမသင္ရဲ႕ မိဘနွစ္ပါးနဲ႔ ရပ္မိရပ္ဖေတြ သူ႔သား သူၾကီး ကိုမွင္တို႔ ေခါင္းရင္းခန္းေနရာ ၀င္ယူေတာ့
လာသမွ်ဧည့္သည္ေတြကလည္း အထူးအဆန္းျဖစ္လို႔ ။ ျျငိမ္လို႔ ။ ျပံဳးလို႔ ။ဒါေပမယ့္ မဂၤလာစကားကို
ဘယ္သူက စေျပာမယ္ဆိုတာ ညွိမထားေတာ့ တိတ္ဆိတ္ေနလိုက္တာ အၾကာၾကီး ။။တစ္ေအာင့္ေနေတာ့မွ
ရြာက စက္ပိုင္ဦးဘရွင္က....
``ေမာင္မွင္ မင္းက ရြာမွာသူၾကီးပဲ။မင္းက စေျပာကြာ´`တဲ့

ကိုမွင္က ဘယ္လိုမွ ေမွ်ာ္လင့္ထားတာမဟုတ္ဘူး။။သူစကားေျပာရမယ္လို႔လည္း မထင္ထားဘူး။။
ေျပာလည္းမေျပာသင့္ဘူးလို႔ တြက္ထားတာကိုး။ဒါေၾကာင့္ ဦးဘရွင္က ေျပာခိုင္းေတာ့ တြန္႔သြားတယ္။။

``ဟာ...မဟုတ္တာ။ဘၾကီးရွင္ပဲ ေျပာပါဗ်ာ´´

´´ေအးပါ တို႔လဲေျပာမွာပါ ။ဟိုဘက္ဒီဘက္မိဘမ်ားကလဲ ေျပာရမွာေလ ။။မင္းက
အေဖဘက္က လူၾကီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ေရာ ရြာက သူၾကီးအေနနဲ႔ပါ မင္းစေျပာမွ တင့္တယ္မွာေပါ့´´

အဲဒီေတာ့ ရြာကလူေတြကလည္း စိတ္၀င္စားလာၾကတယ္။။ ကိုမွင္ကေတာ့ ေခြ်းေတြသံေတြေတာင္
ထြက္လာတယ္လို႔ထင္တယ္။ သူ႔ေရွ႔က ဖလားစံု ကြမ္းအစ္ၾကီးထဲက ကြမ္းသီးတစ္ဖတ္ ေကာက္၀ါးထည့္
ျပီး အေၾကာၾကီးေနေတာ့မွ.......

` အဟမ္း.........´

ေခ်ာင္းမဟန္႔ခ်င္ဘဲ ဟန္႔ေတာ့ လူေတြက တေ၀ါေ၀ါ စကားေျပာေနၾကတာ ျငိမ္သြားတယ္။။

`အေဖနဲ႔ အဲ......အေဖနဲ႔ေပါ့ေလ မျမသင္နဲ႔ ` ကိုမွင္က ဆက္ေျပာလို႔ မရသလို ရပ္သြားတယ္။။
ကြမ္းသီးတစ္ဖတ္ ထပ္နွိဳက္တယ္။။ ၀ါးတယ္။ မဆီမဆိုင္ ေရေႏြးၾကမ္းတစ္ပန္းကန္ငွဲ႔တယ္။။

` အေဖနဲ႔ မျမသင္ ဘာသာဘာ၀ ထိမ္းျမားၾကလို႔ မဂၤလာစကားေျပာပါဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔
ဗုဒၶဘာသာမွာရွိတယ္....ပုဆိုးတန္းတင္ အၾကင္လင္မယားတဲ့...အဟမ္း....အေရွႊခုနွစ္အိမ္ အေနာက္ခုနွစ္အိမ္
သိၾကလို႔ ျမန္မာထံုးစံ ကန္ေတာ့ပြဲနွင့္ ကြမ္းေဆး လက္ဖက္နဲ႔ ဧည့္ခံလို႔ လင္မယားအရာ
ေျမာက္ျပီဆိုတာနဲ႔......

ကိုမွင္က ငွဲ႔ထားတဲ့ ေရေႏြးၾကမ္းပန္းကန္ကို ယူျပီး ရႊက္ခနဲ ေသာက္တယ္ ။။သူၾကီးေဟာင္း ကိုတက္ရိုး
ကေတာ့ သူ႔သား ကိုမွင္ကို မ်က္ေထာက္နီၾကီးနဲ႔ ၾကည့္ေနတယ္။။ လူေတြက ရယ္ခ်င္ေပမယ့္ မရယ္ဘဲ
တင္းထားတဲ့ရုပ္ေတြနဲ႔။။ ကိုမွင္ကလည္း သူ႔စကား အျမီးအေမာက္ မတည့္တာ သူ႕ဟာသူ သိတယ္။။
ဘာဆက္ေျပာရမွန္းလည္း မသိဘူး ခဏေနေတာ့မွ

`အဲဒီေတာ့ကာ မျမသင္ကလဲ မယား၀တၱရား ငါးပါးနဲ႔တူတယ္....အဲဒါရွိတယ္။
အေဖကလဲ လင့္၀တၱရား ငါးပါးနဲ႔အညီ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ၾကင္ၾကင္နာနာနဲ႔ေနာ္ဗ်ာ။
ရသမွ် ဥစၥာလဲ တူအမွ် ။ရသမွ် ကုသိုလ္လဲ တူအမွ်ဆိုသလို အဲ........ဆိုသလို မျမသင္ကလဲ ကိုယ့္လင္သား
ကို လင္သားလို အစ္ကိုလို.....အေဖလို ဆက္ဆံရမယ္ ။အေဖကလဲ ဒီလိုပဲေနာ္ ။အေဖကလဲ ခါတိုင္းလို မိုက္နဲ႔ေတာ့´


သူၾကီးေဟာင္း ကိုတက္ရိုးက သူ႔သားကိုမွင္ ေျပာေနတာကို ေဒါသျဖစ္ေနလို႔လား ။စိတ္ပဲ မေကာင္းလို႔လား
မသိဘူး ။။ မ်က္လံုးေတြကလည္း ျပဴးလို႔။။

`မမိုက္နဲ႔ဆိုတာက အေဖ ကက္လဲျဖတ္ေတာ့ ။အရက္လဲျဖတ္ေတာ့။အသက္ကလဲ နထင္ေဆာင့္ေနျပီ´
ကိုတက္ရိုးက သူ႕သားကိုမွင္ရဲ႔ မဂၤလာစကားထဲမွာ ကက္ေတြေရာ အရက္ေတြေရာ။ မမိုက္နဲ႔ေတာ့ေရာ ပါလာတဲ့
အထိက ဘာမွမေျပာေသးဘူး အသက္နထင္ေဆာင့္ေနျပီ ဆိုေရာ.............


`ေဟ့ေကာင္ ငမွင္ ေခြးသား ေတာ္ေတာ့ကြာ ´ တဲ့။။

ေအာ္လိုက္တာ မဂၤလာပြဲလာၾကတဲ့လူေတြဆိုတာ အံုးခနဲ ထရယ္တာ ပတ္တုတ္ယူရတယ္။။

( ၄ )

အရင္မယားနွစ္ေယာက္ ယူခဲ့တုန္းက မယားေတြသာ ေသခဲ့တဲ့ သူၾကီးေဟာင္း ကိုတက္ရိုး
မျမသင္နဲ႔ညားလို႔ ေျခာက္လေလာက္လည္း ၾကာေရာ သည္တစ္ခါေသတာ သူကိုယ္တိုင္
ျဖစ္သြားေတာ့တယ္။။ အဲဒီတုန္းက မူလကိုယ္ခံစြမ္းအား ေလ်ာ့နည္းက်ဆင္းသည့္
ေရာဂါဆိုတာလည္း မေပၚေသးပဲနဲ႔ သူၾကီးေဟာင္း ကိုတက္ရိုးကေတာ့ တပိန္ပိန္ တလိန္လိန္နဲ႔
လံုးပါးပါးျပီး ေသသြားတာ ။။ ဘာေရာဂါရယ္လို႔ မည္မည္ရရလည္းမရွိဘူး။။


သူၾကီးေဟာင္းကိုတက္ရိုး ခုနွစ္ဆယ္ေက်ာ္လို႔ ေသသြားတာက သတင္းမဟုတ္ေပမယ့္
က်န္ရစ္တဲ့ မျမသင္ကေတာ့ ကိုုယ္၀န္နွစ္လ က်န္ရစ္တယ္ဆိုတာကမွ သတင္းျဖစ္ေနေတာ့
ရြာကလူေတြက ဟယ္.........ဟုတ္ပါ့မလားေပါ့ ။။ မျဖစ္နိုင္ပါဘူးေပါ့။။ သူၾကီးေဟာင္း
ေသျပီးလို႔ မၾကာပါဘူး ။ မျမသင္ ဗိုက္ကေလးစူလာေတာ့မွ လူေတြက ဟုတ္ပါ့ေတာ္။ သူၾကီးေဟာင္း
ကိုတက္ရိုးတို႔မ်ား ေသခါနီးေတာင္ ခုနွစ္ေထြကေလးနဲ႔တဲ့ ။။

(ျပီးပါျပီ)

ျမားနတ္ေမာင္ မဂၢဇင္း။
အတြဲ ၁ ။အမွတ္ ၁။
၁၉၉၀ခုနွစ္ ။ဧျပီလ