အလြမ္းကေလး

ခ်န္းခ်န္း မနွစ္ကျပန္တုန္းက
ကန္ေတာ္ၾကီးထဲက ေခြးေသးပန္းေတြခူးျပီး
ပန္းလက္ေဆာင္ေပးေနတာေလ..။။

ခ်န္းကို တစ္ေယာက္တည္း သူ႔အဖြားအိမ္ လႊတ္လိုက္တာဟာ
ေကာင္းတာလား ဆိုးတာလားေတာ့ မေ၀ခြဲတတ္ဘူး။။
သူကလဲ ေပ်ာ္တယ္..။။ ကိုယ္ကလဲ သြားဖို႔ အားေပးေတာ့ သြားျဖစ္တာေပါ့။။
ဒီက ငွက္ေလွာင္အိမ္လို က်ဴရွင္မွာ တစ္ေနကုန္ စာအုပ္ဖတ္လိုက္ ။
ေနာင္နွစ္အတြက္ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္လိုက္ ။ကေလး အခ်င္းခ်င္း ဖဲကစားလိုက္ ။
ဂိမ္းကစားလိုက္။ အိပ္ဖို႔ အခ်ိန္သတ္မွတ္ထားခ်ိန္မွာ မအိပ္ခ်င္ပဲ မ်က္စိမွိတ္ အိပ္လိုက္ရနဲ႔
သူ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ညစ္ရပါတယ္။။

အခုေတာ့ ဖုန္းဆက္တိုင္းၾကားရတဲ့ သူ႕အသံ လြင္လြင္ေလးက သူ႔ရဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မွုကို
ေဖၚျပေနပါတယ္။ ``မားေရ...ဒီေန႔ ဘာသာေရးေက်ာင္းစတက္ရတယ္...
တျခားကေလးေတြက သူ႕ကို ၀ိုင္းၾကည့္ၾကတယ္ ..ကေလးမေလးတစ္ေယာက္က
သူ႕ကို အရူးမ လို႔ စတယ္( ခ်န္းက အရူးမဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ကို ေကာင္းေကာင္းနားလည္ပါတယ္)
သူ ျမန္မာစကားမတတ္ဘူးထင္လို႔..တဲ့ တခ်ိဳ႔ကေလးေတြက သူ႕ကို မုန္႔ေကြ်းတယ္..``
ဘာညာေပါ့..။။


မေန႔ကေတာ့ သူ မိတၳီလာ သြားလည္ေၾကာင္းေျပာျပပါတယ္။။ မိတၳီလာကို ေကာင္းေကာင္းေျပာတတ္ေနပါတယ္။။
သူ အခုခ်ိန္ထိ ကန္ေတာ္ၾကီး မေရာက္ေသးေၾကာင္းကို က်ေနာ့္ကိုေျပာေနပါေသးတယ္။။ က်ေနာ္နဲ႔ ဆို
မနက္တိုင္း ကန္ေတာ္ေလး ကန္ေတာ္ၾကီးဖက္ စက္ဘီးစီး လိုက္ေနက်မို႔ေလ။


ဒီေန႔ ဘယ္လိုျဖစ္တယ္မသိ ခ်န္းကို ေတာ္ေတာ္ လြမ္းေနတယ္။။ ( သြားတာျဖင့္ ၾကာလွျပီ အခုမွ လြမ္းတာ
ဘယ္လို အေမလဲ လို႔ မေမးလိုက္ပါနဲ႔ ။ ဒီလိူ အေမပါပဲေလ..အဟိ)
ေန႔လည္စာ အိမ္မွာစားျပီး အိမ္အလုပ္ေတြ စုျပံဳလုပ္ျပီး ညေနပိုင္းတစ္ေယာက္တည္း
အျပင္ကို ထြက္လာရေတာ့ ရင္မွာ ေတာ္ေတာ္ ဟာတာတာနိင္ပါတယ္။။
ရင္မွာ ဟာေနတယ္...။။