သူမ်ားေတြ ဘာေလာ့ ဘေလာ့နဲ႔ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ...
ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့...စိတ္ကိုမ၀င္စားခဲ့ပါဘူး..
ညီမေလးကဘယ္ဘေလာ့...ဘယ္ဘေလာ့သြားၾကည့္ပါ့လား...လို႔ဆိုလာရင္..
အာ....ငါမသြားခ်င္ပါဘူး..ပ်င္းတယ္...လို႔ေျပာေနက်...
သူငယ္ခ်င္းေတြက...ငါ့ဘေလာ့လာလည္စမ္းပါလို႔ဆိုရင္...
ဘာလို႔လာလည္ရမွာလဲ...မလာခ်င္ပါဘူးလို႔ျငင္းျမဲ.....
တစ္ေန႔..ဆရာဦးတင္မိုးရဲ႕ကဗ်ာေလးကိုဖိုရမ္တစ္ခုက မိုးမခဘေလာ့မွကူးယူပါသည္လို႔ဆိုတာနဲ႔...
အဲ့ဒီကေျခရာခံလို႔...မိုးမခက မိုးခ်ိဳသင္းဘေလာ့ကကူးယူတယ္လို႔ဆိုျပန္ပါတယ္...
အဲ့တုန္းက မိုးခ်ိဳသင္းဆိုတာ ဘယ္သူမွန္းမသိခဲ့ရိုးအမွန္ပါ...
မိုးခ်ိဳသင္းဘေလာ့က အဲ့ေန႔က မွတ္မွတ္ယယ ရီယိုဟြန္ဒိုင္ တကၠသိုလ္အေၾကာင္းေရးတာ...
ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲေႏြးေထြးသြားပါတယ္...
ဒါေပမယ့္..အဲ့အခ်ိန္ထိ ဆရာဦးတင္မိုးကိုဆိုလိုမွန္းမသိေသးဘူး...
တျခားပို႔စ္ေတြလိုက္ဖတ္ေတာ့မွပဲေရလည္ေတာ့တယ္...
အဲ့ဒီကေန...မတန္ခူး။မဇနိ။မနုစံတို႔ရဲ႕ comments ေတြနဲ့ရင္းနွီးေနခဲ့ပါတယ္...
အခုေတာ့.....
ဘေလာ့ေရာဂါစြဲကပ္သြားပါျပီ...(ဟီဟိ)
ကြ်န္ေတာ့္ေန့ရက္ေတြအတြက္`` မရွိမျဖစ္ဘေလာ့`` ျဖစ္လို႔ေနပါျပီ...
ေရးပါဗ်ိဳး
ReplyDeleteအားေပးေနပါတယ္...... စာေတြ ကဗ်ာေတြ အေတြးေတြ ဗဟုသုတေတြ အကုန္သာေရး....
ေစာင့္ဖတ္မယ္ဗ်ိဳ႕
လာလည္တဲ့အတြက္...
ReplyDeleteေက်းဇူးပါ။။
ကိုဇနိလား..မဇနိလားေတာ့မသိဘူး...ဟီ
ေရးတာေတြ ကေပါက္တိကေပါက္ခ်ာျဖစ္ေနရင္
သည္းခံဖတ္ပါ...
(ဟဲဟဲ...ၾကိဳမွာထားတာ...)
မွန္မွန္သာေရး… အားေပးေနမယ္ေနာ္… ဘေလာ့ဂ္ ေရာင္းရင္းတေယာက္တိုးတာေပါ့… ဒါနဲ ့ဂ်ပန္လိုေတြလားဟင္… မွန္းျပီး ေကာ္မန္ ့ေပးလိုက္တာ… ျဖစ္သားပဲ… ဟိဟိ…
ReplyDeleteအယ္.. Pauk ေရ.. အမ ဟုိတရက္က လာေခ်ာင္းပါတယ္.. ဒါေပမယ့္ ဘာမွ မေတြ႕ပဲ ျပန္သြားရတယ္.. အခုတေခါက္ထပ္ေရာက္ေတာ့ ပုိ႔စ္ေလးေတြ တင္ထားတာ ေတြ႕လုိ႔ ဖတ္ၾကည့္လိုက္တာ စားစရာေတြကုိျမင္ျပီး သြားရည္ေတြ သုတ္ေနရတယ္.. :P
ReplyDeleteေပါက္ေရ
ReplyDeleteအမ အေဖရဲ႔ ကဗ်ာေလးကို ဖတ္လို႔ စိတ္၀င္စား ေႏြးေထြး သြားတယ္ဆိုလို႔ ၀မ္းသာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
အမလဲ ညီမ လင္႔ခ္ေလးကေန လိုက္လာတာ။
ခုမွ ေရာက္ဖူးတာ။ စားစရာေတြကေတာ႔ ရွယ္ပဲကြာ..