..........ဘာလိုေသးလဲ..........

ဘာလိုေသးလဲ (ခင္ေမာင္တိုး)

.....ဘာလိုေသးလဲ...အခ်စ္မရွိေတာ့ရင္....
.......ေရႊေတြ...ေငြေတြ....ရတနာေတြ.....
.............ေရထဲလႊင့္ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္............

...........ဘာလိုေသးလဲ.........အခ်စ္မရွိေတာ့ရင္.........
........ဂုဏ္ေတြ ဘြဲ႔ေတြ ပညာေတြ...
...........ျပာအျဖစ္ မီးရွိဳ႔လိုက္ခ်င္တယ္..........

..........အခ်စ္မရွိတဲ့အခါ...ေမာင့္ရဲ႔ဘ၀ဟာ....
.........ေသဆံုးသြားတဲ့ သစ္ရြက္ ငယ္ငယ္....
..........ေဒါသျဖစ္ရင္ ေလာကအျပစ္တင္..
.........ငိုေနလို႔လဲ အပိုပဲ............


.........ဘာလိုေသးလဲ...အခ်စ္မရွိေတာ့ရင္...
..............ေျပာစမ္း.........
........ေျပာစမ္း..............
........ေျပာစမ္းပါေလ.....


(စိတ္၀င္စားရင္ ေဘးမွာနားေထာင္လို႔ရတယ္ေနာ္)

ပဲလမုန္႔

တစ္ရက္က ဆရာမေဆာင္းက ပဲလမုန္႔မွာထည့္တဲ့အစာ
ဘယ္လိုလုပ္လဲ ေမးလာပါတယ္။။ အမွန္၀န္ခံရရင္ ပဲလမုန္႔။
ပဲေပါက္စီ တို႔မွာထည့္ရတဲ့ ပဲယို(豆沙) ကို ငယ္ကတည္းက မၾကိဳက္ပါဘူး။။
အဲဒီ ပဲယိုကို ပဲအနီေရာင္(ျမန္မာလိုမေခၚတတ္ပါ။ ပဲနီေလးမဟုတ္ဖူးေနာ္)
ေရစိမ္ ။ျပီးရင္ နွူးေနေအာင္ျပဳပ္ျပီး ၾကံသကာ ။ဆီတို႔နဲ႔ ညက္ေနေအာင္
က်ိဳရပါတယ္။ အဖိုးတို႔ အေမတို႔ကေတာ့ ဒီပဲယိုကို တစ္နွစ္စာ အျမဲက်ိဳထားပါတယ္။။
ေပါက္စီလုပ္တဲ့အခါမွာျဖစ္ျဖစ္ ။ ထန္းရြမ္( 湯圓 )=တရုတ္မုန္႔လံုးေရေပၚ လုပ္စားခ်ိန္
မွာ ျဖစ္ျဖစ္ ထည့္သံုးဖို႔ရာ ျဖစ္ပါတယ္။။ တျခားမုန္႔ေတြရွိဦးမွာပါ။။ က်ေနာ္က
ပဲယိုပါရင္ မၾကိဳတ္တတ္ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ အိမ္မွာ ပဲလမုန္႔ေတာ့ လုပ္မစားဘူး။
အေမတို႔က ၀ယ္စားပါတယ္ ။

ဒီမွာေတာ့ အဲ့ဒီပဲယိုကို သူမ်ားက်ိဳျပီးသား ready made ေတြေရာင္းပါတယ္။။
ဒီေန႔...
အသိအန္တီၾကီးတစ္ေယာက္က သူကိုယ္တိုင္လုပ္တဲ့ ပဲလမုန္႔ကို လက္ေဆာင္ေပး
ပါတယ္။။ လက္ထဲေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ ေဆာင္း ကိုသတိရမိပါတယ္။။ သူလုပ္ထားတဲ့
ပဲယိုက ရိုးရိုးပဲယိုမဟုတ္ဖူး ။ ရွယ္လုပ္ထားတာ ။ သစ္ၾကားသီး ။ဖယံုေစ့ ။ေနၾကာေစ့
ေနာက္ျပီး ပဲယိုက အခ်ိဳေပါ့ေတာ့ စားလို႔ေကာင္းတယ္။ မအီဘူးေပါ့။။
ကဲ..
ပဲလမုန္႔ နဲ႔ အခါးရည္ေလး သံုးေဆာင္ၾကပါေနာ္။။

ကြမ္းယာယဥ္ေက်းမွု

က်ေနာ္ ကြမ္းယာမစားတတ္ပါဘူး။။
ျမန္မာက ကြမ္းယာဓေလ့နဲ႔ ရင္းနွီးေနပါတယ္။။ တစ္ခ်ိဳ႔အိမ္ေတြမွာ ကြမ္းအစ္နဲ႔ ဧည့္ခံတာ
ၾၾကံုဖူးပါတယ္။။ ေမြးရပ္ေျမမွာ ကြမ္းယာဆိုင္က စကားလံုးေတြနဲ႔ ရင္းနွီးပါတယ္။။
အခ်ိဳ ။ဗမာေဆးနဲ႔ ။ အိႏၵိယေဆး ။ဖာလာေစ့နဲ႔.....ဘာညာေပါ့...ေသခ်ာသိတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။။
ၾကားဖူးသေလာက္ေပါ့....။။(ျမန္မာက ကြမ္းယာဆိုင္ေလးေတြကို လြမ္းလိုက္တာ)
ဒီနိုင္ငံေရာက္စက ဒီဆိုင္ေလးေတြကို ရဲရဲမၾကည့္ရဲဘူး။။ ေနာက္ေတာ့လည္း အသားက်သြားပါျပီ။။
ဒီလို ကြမ္းယာဆိုင္ေလးေတြမွာ လုပ္တဲ့ မိန္းကေလးေတြကို နွေမွ်ာတယ္။။
ဒီက ကြမ္းယာဆိုင္ဓေလ့ တဲ့.....ၾကည့္ၾကပါဦး....
မေန႔ညက ဘေလာ့ဂြ အမ်ိဳးတစ္ေယာက္ကို ဒီပံုေတြတင္မယ္ေျပာထားတာ..
အခုတင္ျဖစ္သြားျပီ....အမွန္က ကိုယ္ကိုယ္တိုင္သြားရိုက္ခဲ့မလို႔...မိုးေတြရြာေနတာနဲ႔ မသြား
ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ကိုယ္တိုင္ သြားရိုက္ျဖစ္ခဲ့ရင္လည္း ဒီေလာက္ အလွပေဂးေတြ ရိုက္လာျဖစ္မွာမဟုတ္ဖူး။။
က်ေနာ္က အျဖစ္မရွိဘူးေလ..။။

မွတ္ခ်က္။။ ။။ ဒါေတာင္ဆင္ဆာျဖတ္ျပီးမွ တင္ထားတာ....မဟုတ္ရင္ နွာေခါင္းေသြးေတြ
ယိုကုန္မွာ စိုးပါတယ္။။
စ

ဆူးပုပ္တဲ့ဗ်ိဳးးးးးးးးးးးး

ဟိုတစ္ေန႔က ဆူးပုပ္၀ယ္လာျပီး ၾကက္ဥေလးနဲ႔ေၾကာ္စားတာ...
ေကာင္းလိုက္တာ...
နိနိေရ...
အားေတာ့နာပါတယ္။။
ဒီမွာ ၂ေယာက္တည္း စားလိုက္လို႔။။
ေနာက္ ေတြ႔ရင္ေကြ်းမယ္ေနာ္။
အခုေတာ့ သားရည္က်လိုက္ေပဦး။
စိတ္မေကာင္းပါဘူးဟယ္။။

ဘယာေၾကာ္...........တ့ဲ့ဗ်ိဳးး

ကုလားပဲျခမ္းကို ေရ ၅နာရီ ၆နာရီ ခန္႔စိမ္ထားပါ။။ ထို႔ေနာက္ ေရစစ္ျပီး
ၾကိတ္စက္ျဖင့္ ၾကိတ္ပါ။။ ၾကက္သြန္ျဖဴ ဂ်င္းအနည္းငယ္ခန္႔လည္း ၾကိတ္ပါ။
မမ်ားေစပါနွင့္ ။မ်ားပါက ေၾကာ္ေသာအခါ မဲ၍ခါးတတ္ပါသည္။။ ဆား ဟင္းခ်ိဳမွဳန္႔
ၾကက္သြန္ျဖဴ ဂ်င္းတို႔အား ၾကိတ္ျပီးသားပဲတြင္ သမေအာင္နယ္ပါ။။ ထို႔ေနာက္
ဆူပူတြင္( ကျဖိဳးက ဒီအတိုင္းေရးထားတာ ကြ်န္ေတာ့္အထင္ေတာ့ ဆီပူထင္တာပဲ..ဟီး)
ဘယာေၾကာ္အတိုငး္ လံုးျပားေလးမ်ား ျပဳလုပ္ေၾကာ္စားပါ။။ ဘယာေၾကာ္စစ္စစ္ေလးဟု
မိမိကိုယ္ကို လိမ္လည္စားသံုးနိုင္ပါျပီ။။


ကိုျဖိဳးေမးပို႔ေပးတာကို ျပန္ေရးေပးတာပါ။။
ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ မစမ္းရေသးပါဘူး။။ ေနာက္ျပီး မတ္ပဲေၾကာ္(ဗမာဘယာေၾကာ္)
စားခ်င္တယ္။။ မတ္ပဲဆိုတာ ဘယ္လိုပဲမ်ိဳးလဲ မသိ။ ပဲျပဳပ္ျပဳပ္တဲ့ပဲက
စားေတာ္ပဲမွန္းေတာ့သိပါတယ္။။


ဟိုတေလာက အေၾကာ္၀ယ္စားထားတဲ့ပံုေလး ျပန္တင္ေပးလိုက္တာ။။

ဘယာေၾကာ္...........တ့ဲ့ဗ်ိဳးး

38 minu

ရပ္ေဆြရပ္မ်ိဳး

ရပ္ေဆြရပ္မ်ိဳး




ကြ်န္ေတာ္တို႔မိဘနွစ္ပါးမွာ ညီအစ္ကိုေမာင္နွမ အရင္းအျခာရယ္လို႔ မရွိပါဘူး။။
အေမ့ကို တျခားျမိဳ႔မွာေမြးခဲ့တယ္ဆိုေပမယ့္ နွစ္နွစ္ သံုးနွစ္သမီးေလာက္ကတည္းက
အခုေနတဲ့ျမိဳ႔ကိုေျပာင္းေနတဲ့သူပါ။။ ဆိုေတာ့ အေမကဒီျမိဳ႔သူစစ္စစ္လို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။။
အေဖကေတာ့ ရွမ္းျပည္ထဲမွာပဲေမြးျပီး ရွမ္းျပည္မွာပဲၾကီးခဲ့တာပါ။။ အေမနဲ႔ယူမွ အခုေနတဲ့
ျမိဳ႔မွာေနျပီး ျမိဳ႕ေလးမွာပဲ ေခါင္းခ်သြားရတာပါ။။ (အခုေနတာက ရွမ္းျပည္နယ္စပ္ေပါ့)

အေမ့မွာ ညီအမေလာက္ ရင္းနွီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ငယ္တုန္းက
အဲဒီအန္တီကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ဘာသာစကားနဲ႔ ၾကီးေတာ္လို႔ ေခၚရပါတယ္။။ ငယ္တုန္းကေတာ့
စိတ္ထဲမွာ ကိုယ့္ရဲ႔ ၾကီးေတာ္အရင္းပဲမွတ္ေနမိတာေပါ့။။ သိတတ္တဲ့အရြယ္ေရာက္မွ အေမ့ရဲ႔
အစ္မတစ္ေယာက္လိုခင္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမွန္းသိလိုက္ရပါတယ္။။ ဒီလိုသိလိုက္ရေပမယ့္လည္း
သူ႔ကို အရင္အတိုင္း ၾကီးေတာ္လို႔ ေခၚ ျမဲ။။ အခုေတာ့ အန္တီမိုး( ေခၚ) ၾကီးေတာ္လည္း
လူ႔ေလာကမွာ မရွိေတာ့ပါဘူး။။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ငယ္တုန္းက ရပ္ကြက္တစ္ခုထဲမွာေနရပါတယ္။။ လမ္းထိပ္မွာ အေမ့ငယ္သူငယ္ခ်င္း
မႏြဲ႔ေနပါတယ္။။ မမႏြဲ႔( ကြ်န္ေတာ္တို႔အေခၚ ညန္းညန္း= အန္တီ) အေမကို ကြ်န္ေတာ့္အေမက
ေမေမဆင့္လို႔ ေခၚပါတယ္ ။။ သူ႔အေဖကို ေဖေဖသန္းတဲ့။။ ကြ်န္ေတာ့္အေမေခၚသလို ကြ်န္ေတာ္
တို႔လည္း ေမေမဆင့္ ေဖေဖသန္းလို႔ လိုက္ေခၚၾကပါတယ္။။ သူတို႔က ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာပါ။။
ေဖေဖသန္းက ဘာသာျခား။ လူမ်ိဳးျခား။။ ဒါေပမယ့္ ေဖေဖသန္းက ေမေမဆင့္ဖက္လိုက္ပါတယ္။။
အခုေတာ့ ေမေမဆင့္ေရာ ေဖေဖသန္းပါ မရွိေတာ့ပါဘူး။။ ေဖေဖသန္းက မနွစ္ကမွဆံုးသြားရရွာတာ။။
ကြ်န္ေတာ္ ျမန္မာျပန္တိုင္း ေဖေဖသန္းကို သြားေတြ႔ျဖစ္ပါတယ္။။

ကြ်န္ေတာ္ ၃~~၄တန္းေလာက္က်ေတာ့ အခုေနတဲ့ လမ္းမတန္းကိုေျပာင္းလာၾကပါတယ္။။
ေျပာင္းလာေပမယ့္လည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ အရင္ရပ္ကြက္ေဟာင္းကို သြားလည္ျမဲ။ ကစားျမဲ။
လမ္းထဲကလူေတြကေတာ့ေျပာၾကပါတယ္ ´`အမီးသုတ္ က အမ်ိဳးေတြမေမ့ဘူး´´တဲ့။။
(ဘာေၾကာင့္မွန္းေတာ့ မသိ။ အဲဒီလမ္းထဲက ရပ္ေဆြရပ္မ်ိဳးတစ္ခ်ိဳ႔က ကြ်န္ေတာ့္ကို
အမီးသုတ္ လို႔ေခၚၾကတယ္။။ ကြ်န္ေတာ္ထင္ပါတယ္ ၀တုတ္လြန္းေတာ့ မီးမီးတုတ္ကေန
အမီးသုတ္ လို႔ေခၚျဖစ္သြားၾကတာလား မသိေနာ္။။ဟီ)

အခုေနတဲ့လမ္းမတန္းကိုေရာက္ေတာ့ အိမ္ေရွ႔မွာဆိုင္ဖြင့္တဲ့ ဦးစိန္နဲ႔ အန္တီမား တို႔အိမ္ကို
ေခ်ာင္းေပါက္မတတ္ သြားၾကပါတယ္။။ သူတို႔က ကြမ္တုန္လူမ်ိဳး ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ေတြ။။
အန္တီမားတို႔ေၾကာင့္ ခရစ္မတ္စ္အၾကိဳညဆို စိန္ေမရီဘုရားေက်ာင္း လိုက္လိုက္သြားတတ္တာ။။
နယူးယားဆိုရင္ ကန္ေတာ္ၾကီးသြားလည္ၾကတတ္တာ။။ အန္တီမားနာမက်န္းျဖစ္ေတာ့ အိမ္က
အငယ္မ လိုက္ျပဳစုရတာေပါ့ ။ အန္တီမားဆံုးတာ ၈လေလာက္ရွိျပီ။။ သူ႔အခ်စ္ဆံုး အငယ္မက
ဟိုးအေ၀းၾကီးမွာ။။ ျပီးခဲ့တဲ့ ေဖေဖၚ၀ါရီျပန္တုန္းက အန္တီမားကိုေတြ႔တာ ေနာက္ဆံုးပဲ။။
ကိုယ္တို႔ျပန္ေရာက္ျပီး ၁လေလာက္ေနေတာ့ ဆံုးရွာတာပဲ။။


အိမ္ေဘးမွာ အေဖၾကီးတို႔ဆိုင္ရွိပါတယ္။။
အေဖၾကီးတို႔က ျမန္မာ။ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ။ ကိုယ္နိုင္ငံျခားထြက္ေတာ့ အေဖၾကီးက လိမ္လိမ္မာမာ
ေနဖို႔ေျပာပါတယ္။။ကိုယ္ကလည္း အေဖၾကီးကို အိမ္ကိုၾကည့္ေပးဖို႔ ။အျပန္အလွန္မွာ ၾကပါတယ္။။
အိမ္ကိုဖုန္းဆက္လို႔ အေဖၾကီးေရာက္ေနတာနဲ႔ၾကံဳရင္ အေဖၾကီးက ´´ အငယ္မ အဆင္ေျပရဲ႔လား
ေပါက္ ။ အၾကီးေကာင္နဲ႔ ဖုန္းဆက္ျဖစ္ရဲ႔လား .....´´(အငယ္မဆိုတာ ကိုယ့္ညီမအငယ္ဆံုး အၾကီးေကာင္ဆိုတာက ေမာင္အၾကီးတစ္ေယာက္ကိုေျပာတာ) လို႔ ေမးရွာပါတယ္။။ ဘာလိုလိုနဲ႔
အေမၾကီးဆံုးတာ နွစ္နွစ္ရွိသြားျပီ ။။

ေနာက္တစ္အိမ္က ဘဘၾကီး နဲ႔ ဖြားတုပ္ တို႔အိမ္။ သူတို႔က ကိုယ့္ငယ္သူငယ္ခ်င္းရဲ႔ အဖိုးနဲ႔အဖြား။။
ေနာက္ ဖြားတုပ္ညီမ ဖြားၾကည္။ သူတို႔လည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႔ ရပ္ေဆြရပ္မ်ိဳးေတြေပါ့။။

မမေထြးလို႔ေခၚတဲ့ အန္တီေထြးက အမ်ိဳးအရင္းေတြထက္ ရင္းတဲ့ အမားသူငယ္ခ်င္း။။
ျမန္မာ။ဗုဒၶဘာသာ ။ေရႊဘိုအဆက္ေတြလို႔ ေျပာတာပဲ။ အလုပ္အရမ္းၾကိဳးစားသူ။
စကားေျပာၾကမ္းသူ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔မိသားစုအေပၚ စိတ္ရင္းေကာင္းသူ။ မွတ္မိပါေသးတယ္။
ဟိုးအရင္က ကြ်န္ေတာ္တို႔ငွားေနတဲ့ အိမ္ေလးကို အိမ္ရွင္က သူမ်ားကိုေရာင္းမယ္လို႔ၾကားတာနဲ႔
ဦးေလးသိန္း( အန္တီေထြးေယာက်ၤား) ၾကိမ္ျခင္းေတာင္းနဲ႔ အိမ္၀ယ္ဖို႔ေငြ ပို႔ခိုင္းလိုက္တာ။။
အဲဒီတုန္းက အိမ္မ၀ယ္ျဖစ္လိုက္ပါဘူး။။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ အခုထိ အဲဒိျမင္ကြင္းေလး
ရွိေနတုန္းပါပဲ။။ အခုထိလည္း အန္တီေထြးတို႔နဲ႔ နွစ္အိမ့္ တအိမ္ ေနေနတုန္းပါပဲ။။


အိမ္ကိုဖုန္းဆက္တိုင္း ´´မားေရ ေနေကာင္းလား...ဦးစိန္ဘယ္လိုေနေသးလဲ...သြားမၾကည့္ဘူးလား
...အေဖၾကီးေရာ ေနေကာင္းရဲ႔လား...ဖြားၾကည္တို႔ ေရာေကာင္းၾကလား........
....................လား
......................လား´´


အခုေနတဲ့ျမိဳ႔ေလးမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕႔ေဆြမ်ိဳးအရင္းအျခာ မရွိပါဘူး။။
ရပ္ေဆြရပ္မ်ိဳးကေတာ့ ေပါမွေပါပဲ။။


မွတ္ခ်က္။။။ေနာက္ထပ္ ရပ္ေဆြရပ္မ်ိဳးေတြက်န္ပါေသးတယ္..(ရင္ထဲမွာ အျမဲရွိတယ္)
နိနိက သူတို႔လမ္းေလးအေၾကာင္းေရးေတာ့ ကိုယ္ကလည္း အမ်ိဳးေတြသတိရသြားတယ္။။